در دوران عاشقی اتفاقات زیادی می افتد که شما فقط با احساس و عاطفه تان جلو می روید

حتما بارها شنیده اید که آدم عاشق کور است و نمی تواند درست و منطقی تصمیم بگیرد. این عبارت شاید خیلی کلیشه ای شده باشد یا شاید خیلی بی رحمانه به نظرتان بیاید، اما متاسفانه کاملا درست است!

شما هر قدر هم بخواهید منطقی و با چشم باز رفتار کنید، باز وقت عاشقی صلاحیت گرفتن تصمیمات بزرگ را ندارید! در دوران عاشقی اتفاقات زیادی می افتد که شما منطق تان را همان جور دست نخورده سرجایش می گذارید و فقط با احساس و عاطفه تان جلو می روید. عاشقی حس و حال پرشور و هیجان انگیزی دارد که به شما این تصور را می دهد که قدرت عوض کردن دنیا را دارید. و البته که دارید!

آدم های عاشق می توانند هر مانعی را از سر راه بردارند. هر کاری که فکرش را می کنید، انجام دهند حتی اگر ناممکن یا احمقانه به نظر برسد.

چون بسیار پرشور، با اراده و هیجان زده هستند. اما متاسفانه در دنیا هیچ وقت هیجانات پایدار نیستند. اصلا انسان جوری آفریده شده که نتواند برای مدت طولانی پر انرژی، بی کله، هیجان زده باشد. برای مدت طولانی تپش قلب زیاد و آدرنالین بالا داشتن غیر ممکن است چون در آن صورت بقایتان به مخاطره می افتد. بنابراین دیر یا زود هیجانات شما فروکش می کند و بعد از آن، به فرم روتین زندگی خود برمی گردید. دیگر نه خودتان آنقدر ایده آل هستید که در روزهای عاشقی بودید، نه طرف مقابلتان. از این مهم تر، دیگر به اندازه آن دوران پرشور و پرهیجان، اراده مواجه شدن با مشکلات، سر و کله زدن با موانع و تحمل کردن اختلافات را ندارید.

این فقط یک بعد ماجراست که بیشتر به شرایط جسمی و روانی آدم های عاشق مربوط می شود. از منظر روان تحلیلگری هم ما آدم ها در دوران عاشقی در دام هایی می افتیم که از آن ها بی خبریم و تا از آنها بیرون نیاییم، امکان تصمیم گیری درست نداریم.

هر انسانی باید تمامیت خود را زندگی كند. یعنی در زندگی تان همه وجود خود، همه ویژگی ها و خواسته ها و زوایای شخصیتی تان را بشناسید و با آنها زندگی کنید. همه ما بخش كوچكی از این تمامیت را به صورت خودآگاه و هوشیار زندگی می كنیم و آگاهانه به دنبال علایق و كشش های درونی خود می رویم، ولی بخش عمده وجود ما پنهان می ماند. اجازه دهید با مثالی درباره عشق این موضوع را توضیح دهیم.

عشق احساسی  است كه ما آگاهانه انتخابش نمی كنیم و ناخودآگاه به دامش می افتیم. این یعنی در پس این عشق، لایه دیگری وجود دارد. لایه ای که باعث شده شما عاشق فردی خاص شوید یا تصمیم بگیرید با او ازدواج کنید. این لایه چیست؟

در وجود هر کدام از ما ویژگی های زنانه و ویژگی های مردانه وجود دارد. ویژگی های مردانه درون هر شخص را آنیموس و ویژگی های زنانه درون هر شخص را آنیما می گویند. وقتی عاشق می شویم، ویژگی های متضاد جنسیت مان را به صورت ناخودآگاه در فرد مقابل جستجو می کنیم. هر قدر این ویژگی ها برایمان ناشناخته تر باشد یا کمتر آن را زندگی کرده باشیم، احتمال این که معشوق ما شبیه به آن ویژگی ها باشد بیشتر است.

یعنی اگر شما مردی باشید که عاشق شده، آنیمای خود را در وجود زن مقابل تان جستجو می کنید و عاشق زنی می شوید که بیشترین شباهت را به آنیمای شما (بخش های زنانه وجود شما) دارد.

اما عشق ناپایدار  است. دیر یا زود جذابیت های این فرافکنی از بین می رود و متوجه می شوید، این آدمی كه عاشقش بوده اید، آن کسی نیست که همیشه می خواستید. او فقط آرزوهای درونی شماست که مجال زندگی کردن نیافته و نمی تواند برای مدتی طولانی شما را شیفته خود نگه دارد. بعد از مدتی سر و کله زدن با این فرد، احساس می کنید زندگی و عشق به چیزهای بیشتری احتیاج دارد.

این مساله درباره همه ویژگی های درونی شما صادق است. به همین دلیل مشاوران می گویند هیچ وقت نباید با عشقی سوزان و آتشین ازدواج كنید. چون در این صورت احتمال آن که به طور موقت عاشق ویژگی های یک فرد شده باشید زیاد است. چاره کار چیست؟ تا نقاط تاریكی در ناخودآگاه شما وجود داشته باشد، تا همه وجود خود را نشناسید و زندگی نکنید، عشق شما کامل نیست. چون ممکن است جذابیت فرد مورد نظر، به دلیل آن باشد که بخش های زندگی نکرده وجود شما را زندگی می کند

در خانواده های ایرانی ازدواج نمی تواند بدون رضایت خانواده انجام شود

در خانواده های ایرانی ازدواج نمی تواند بدون رضایت خانواده انجام شود. در واقع ازدواجی که با مخالفت خانواده باشد درست شبیه به بنایی است که روی شن ساخته باشید و هر زمان امکان فرو ریختن آن وجود دارد.

درباره ازدواج، شاید نتوانید رضایت صد در صدی والدینتان را کسب کنید اما حداقل باید یک رضایت نسبی وجود داشته باشد. خانواده ایرانی شباهتی به خانواده های غربی ندارد. هر چند در جوامع غربی هم رضایت والدین اهمیت دارد، به دلیل روحیه فردگرایی خیلی در مسائل یکدیگر دخالت نمی کنند. در ایران خانواده ها گسترده هستند و در واقع فرد با یک ایل و تبار ازدواج می کند، بنابراین اگر بخواهد بدون نظر والدین همسری داشته باشد مشکلاتی برایش ایجاد می شود.

دختر یا پسری که بدون رضایت والدین همسر وارد خانواده ای می شوند، متاسفانه از نظر آن خانواده مطرود هستند. عروس ها زیر نگاه تند و تیز مادر شوهر و خواهر شوهر قرار دارند و ممکن است نگاه تحقیر آمیزی به داماد شود.

وقتی زوج ها بدون رضایت والدین  وارد زندگی مشترک می شوند مشکلی برای شان پیش می آید که به آن «پیله زناشویی» می گویند. در این حالت زوجین از هیچ حمایتی برخوردار نیستند و اگر مشکلات اقتصادی و عاطفی برایشان پیش بیاید نمی توانند به فکر کمک خانواده ها باشند. زن و شوهر باید همه مشکلات اقتصادی و اجتماعی را خودشان حل کنند.

حتی ممکن است در دعواها و اختلافات به هم بگویند من به خاطر تو از خانواده ام گذشتم. به دلیل این که افراد به مرور زمان حمایت ها را از دست می دهند آستانه تحمل شان پایین می آید و ممکن است این تنش ها منجربه جدایی شود. با این حساب، برای جلب رضایت والدین  در ازدواج چه کار باید کرد؟

بگذارید ببینند

اگر می دانید امکان صحبت با والدینتان وجود دارد، با آنها مشورت کنید. با لجبازی و قهر کاری پیش نمی رود. بهتر است درباره شخص مورد نظرتان به والدین اطلاعاتی دهید و آنان را تشویق کنید که فرد را ببینند. دیده ها با شنیده ها متفاوت است. ممکن است از فردی یک تصور کلی وجود داشته باشد اما زمانی که او را می بینند شرایط متفاوت می شود.

واسطه انتخاب کنید

در صورتی که می دانید بزرگتری در فامیل وجود دارد که به والدین نزدیک است و پدر و مادر به نظراتش اهمیت می دهند، می توانید از نظر مشورتی او کمک بگیرید. در غیر این صورت توصیه می شود نزد مشاور بروید.

دلایل منطقی را بپذیرید

بعضی وقت ها خانواده ها به عمد با انتخاب فرزندشان مخالفت نمی کنند و نظرشان منطقی است. اگر والدین ایراداتی می بینند شرایطی را به وجود آورند که جوان خودش این موضوع را حس کند. واقعیت این است که آدم ها از افراد غریبه بیشتر حرف شنوی دارند. مهم است که خانواده بدون غرض ورزی مخالفت شان را ابراز کنند. ابتدا فرد مورد نظر را بشناسند سپس با دلایل منطقی مخالفت شان را اعلام کنند.

دغدغه والدین را نادیده نگیرید

آمادگی خانواده برای ازدواج هر فرزندی در چندین بعد قابل بررسی است. به طور مثال باورهای خانواده اهمیت دارد. در بعضی خانواده ها ترتیب سنی بچه ها اصلی ترین ملاک برای ازدواج آن هاست و هیچ گاه فرزند کوچک تر نمی تواند از فرزند بزرگ تر زودتر ازدواج کند. شرایط اقتصادی خانواده برای ازدواج فرزندشان هم شامل آمادگی خانواده محسوب می شود. وقتی خانواده به هر دلیل منطقی آمادگی لازم برای عروس کردن دختر یا داماد کردن پسر را ندارد، فرزندان نباید با نادیده گرفتن دغدغه های والدین برای ازدواج در یک زمان خاص اصرار کنند.

صبر کنید

زمانی که پدر و مادر به هیچ وجه راضی نمی شوند و به عبارتی اصلا حاضر نیستند، حرف های شما را بشنوند یا طرف مقابل را ببینند. باید بدانید که الان زمان قانع کردن پدر و مادر نیست. شما باید صبر کنید تا پدر و مادر از فضای عاطفی و هیجانی خود بیرون بیایند چون در فضای هیجانی آدم ها نمی توانند خوب به مسئله نگاه کنند و تصمیم بگیرند، بنابراین دختر و پسر باید با درایت، صبر کنند تا زمان مناسب برای حرف زدن فرا برسد

قبل از ازدواج بخوانید!!
امروزه پرونده‌های متعددی از دستگاه قضایی برای اظهارنظر در مورد طلاق زوج‌ها ارجاع داده می‌شود که اگر قبل از ازدواج دقت بیشتری می‌شد، امروز كار به طلاق نمی‌‌كشید. ازدواج در جامعه ما بسیار پرهزینه و پرتشریفات و از طرفی طلاق به‌خصوص برای خانم‌ها عارضه‌دارتر است بنابراین باید تلاش شود تا از میزان طلاق به‌خصوص به علل پزشکی کاسته شود.
توصیه می‌شود اگر به هر نوع بیماری‌ای حتی کم‌اهمیت مبتلا هستید، حتما قبل از ازدواج، همسر آینده‌تان را از این مساله باخبر كنید و اگر هم شک دارید به بیماری به‌خصوصی مبتلا هستید یا نه، برای اطمینان به پزشک متخصص مراجعه كنید.

از جمله موارد پزشکی که باید قبل از ازدواج مشخص شوند، این موارد هستند:
• مطمئن شوید همسر آینده‌تان از موادمخدر به‌خصوص مواد صنعتی استفاده نمی‌کند. بسیاری از این مواد در آزمایش اعتیاد قبل از ازدواج، قابل‌تشخیص نیستند و باعث ناتوانی جنسی و ناباروری در مردان می‌شوند.

• مطمئن شوید همسر آینده‌تان قبلا هیچ‌گونه رابطه جنسی نداشته است زیرا احتمال داشتن بیماری‌های آمیزشی به‌خصوص زگیل تناسلی در این موارد زیاد است و بعدها باعث آلوده‌شدن طرف مقابل نیز خواهد شد. ویروس زگیل تناسلی عامل ایجاد سرطان دهانه رحم در خانم‌ها و سرطان دستگاه تناسلی در مردان است.

• قبل از ازدواج از همسر آینده‌تان بپرسید آیا به بیماری خاصی مبتلاست یا اینکه دارو یا داروهای خاصی مصرف می‌کند.
• از سابقه هرگونه تصادف، بیماری، جراحی و بستری در بیمارستان و وجود سابقه بیماری فامیلی و ارثی در خانواده مطلع شوید. اگر دارای معافیت پزشکی از سربازی است، علت معافیتش را جویا شوید.

نمونه‌هایی از طلاق به علل پزشکی
شاید انجام این كارها به ظاهر لزومی نداشته باشد و تصور كنید كنكاش در گذشته طرف مقابل است اما بهتر است بدانید امروزه بسیاری از درخواست‌های طلاق به همین مسایل بازمی‌گردد؛ مثلا:
• خانمی به دلیل سردمزاجی شدید (کاهش میل جنسی) حاضر به برقراری رابطه با همسرش نیست و نیازهای او را برطرف نمی‌كند و اکنون شوهر تقاضای طلاق دارد.

• زوجی 6 سال است ازدواج کرده‌اند و بعد از 4 سال كه تصمیم به بچه‌دار شدن گرفته‌اند، اکنون موفق نیستند. در بررسی‌ها مشخص می‌شود مرد دچار آزواسپرمی (تعداد اسپرم‌ها صفر) است. علت این عارضه فقدان مادرزادی دوطرفه لوله‌های منی‌بر است و حالا خانم تقاضای طلاق کرده.

• خانمی‌ كه به بیماری مادرزادی کلیه پلی‌کیستیک مبتلاست، ازدواج می‌کند. پس از ازدواج همسرش متوجه بیماری او می‌شود. این بیماری به‌طور پیشرونده کلیه‌ها را از بین می‌برد و معمولا در دهه پنجم زندگی باعث دیالیز می‌شود. این بیماری ارثی است و 50 درصد فرزندان را مبتلا می‌کند. مرد به دلیل کتمان بیماری از طرف همسر، تقاضای طلاق دارد.

• مرد 27 ساله بدنسازی كه هیکل تنومندی دارد به دلیل اینكه برای بدنسازی از داروهای هورمونی استفاده کرده بیضه‌های وی تحلیل رفته و علاوه بر مشکلات جنسی دچار ناباروری شده است درنتیجه همسر وی تقاضای طلاق دارد. متاسفانه این مورد بسیار زیاد دیده می‌شود.
• مردی به دلیل تصادف قبل از ازدواج و آسیب به نخاع دچار بی‌اختیاری ادراری است و همسر پس از ازدواج متوجه این مساله می‌شود. زن مدعی است شوهرش همیشه خیس است و بوی ادرار می‌دهد و حالا تقاضای طلاق دارد. مثال‌ها بسیار زیاد است و موارد بسیار عجیب و غریب نیز وجود دارند كه نشان می‌دهد دختران و پسران باید در انتخاب همسر دقت بیشتری داشته باشند.

چه باید کرد؟
هرچند روزبه‌روز تعداد زوج‌هایی که برای معاینه قبل از ازدواج مراجعه می‌کنند، بیشتر می‌شود ولی بهتر است قبل از ازدواج گواهی سلامت جسمانی، گواهی سلامت جنسی، گواهی باروری و گواهی سلامت روانی را از پزشک معتبر و معتمد تهیه كنید و آزمایش‌های لازم برای تشخیص هپاتیت، زگیل تناسلی و ایدز انجام دهید.

ذكر این مطالب دلیل بر این نیست که مردان یا زنان بیمار نباید ازدواج کنند بلكه این حق هر زن یا مردی است كه همسر آینده خود را با دید باز انتخاب كند. البته هنگام تصمیم در مورد طلاق، لازم است سایر کارشناسان مسایل اجتماعی، حقوقی و پزشکان نیز در این مورد اظهارنظر کنند و اقدام کارشناسی دقیق به‌وسیله مسوولان مربوطه در این مورد انجام شود.

باید در دوران عقد از فرصت محرمیت و نزدیک تر شدنتان برای شناخت بیشتر استفاده کنید

دوران عقد فرصت مناسبی جهت شناخت بهتر و عمیق تر زن و مرد از یکدیگر و در نتیجه ورود به زندگی با تفاهمی بیشتر است، به عبارت دیگر دوران نامزدی دوران آشنایی تکمیلی است و یک ازدواج نیمه تمام محسوب می شود. لذا نباید انتظار داشت که آنچه افراد در زندگی مشترک تجربه می کنند، در این دوره نیز تجربه کنند

در واقع در این دوران شما به لطف نزدیک تر شدنتان به همسر خود، شناختی از او به دست می آورید که شاید هیچ کس دیگر نتواند تا این حد او را بشناسد و این البته صرف نظر از لذتی است که از با هم بودن نصیب تان می شود. در دوران عقد احساسات عاطفی شكل می گیرد و رابطه جنسی اگر كنترل شده و خفیف باشد می تواند به شكل گیری و ظهور این احساسات كمك زیادی كند. با این حال، رابطه جنسی تنها هدف ازدواج نیست و هیچ ازدواجی كه تنها براساس این رابطه شكل بگیرد پایدار و استوار نمی ماند.

رابطه جنسی در دوران عقد چگونه باشد؟
گرچه پس از جاری شدن صیغه عقد دائمی شما و همسرتان عرفاً و شرعاً زن و شوهر محسوب می شوند.اما زن و شوهری که زندگی مشترکتان را هنوز آغاز نکرده اید و وابسته به پدر و مادرتان هستید. بنابراین مهم است که برخی روابط و رفتارهای خود را تا زمانیکه زیر یک سقف نرفته اید کنترل کنید.همیشه آن چیزی که از قدیم باب بوده اشتباه نیست. بلکه ملاحظات دوران است که بر اساس تجربه رعایت می شود. این یعنی شما باید برخی از چهارچوب های زندگی دوران تجرد را همچنان حفظ کنید.

این چهارچوب ها می گوید که شما باید در دوران عقد از فرصت محرمیت و نزدیک تر شدنتان برای شناخت بیشتر استفاده کنید. در این بین حد متوسطی از روابط نزدیک جسمی می تواند عاطفه میان شما را تقویت کند و شما را با روحیات هم بیشتر آشنا کند اما این حد، اگر نادیده گرفته شود و رابطه جنسی کاملی شکل گیرد، شما قدرت تصمیم گیری در آینده را از دست خواهید داد.مشکل فقط تغییرات جسمی که برای شما اتفاق می افتد نیست؛ یک رابطه جنسی کامل، شما را پایبند یکدیگر می کند. احساس تعهد می آورد، وابسته می کند و باعث می شود در جایی که باید تفکر منطقی داشته باشید احساسی تصمیم بگیرید. چگونه؟

شاید شما احساس کنید که همسر آینده تان دقیقا آن طور نیست که فکر می کردید و زندگی با او می تواند باعث بدبختی شما شود. در چنین شرایطی، رابطه جنسی شما را در فاز وابستگی عاطفی قرار می دهد و تصمیم گیری بر اساس منطق و جدایی برایتان دشوار می شود.به همین دلیل است که می گویند روابط جنسی کامل خود را به زمانی موكول كنید كه باهم زندگی مشترك را آغاز کرده اید و به صورت مستقل جدا از پدر و مادر خود زندگی می كنید.

اما در مقابل قرار نیست شما از همسرتان دوری کنید و رابطه تان را با او در حد رابطه خواهر و برادری نگه دارید. حفظ رابطه شما، نیاز به نزدیک تر شدنتان دارد و این حاصل نمی شود، مگر وقتی که شما از چهارچوب های عرفی فاصله بگیرید و به یکدیگر عشق بورزید. بسیاری از مشكلات و اختلالاتی كه در دوران عقد به وجود می آید ناشی از عدم آگاهی زوجین به برقراری روابط درست جنسی است.

رابطه ی جنسی دوران عقد از خود تعریفی دارد و این تعریف با توجه به خانواده های دو طرف، مخصوصاً دختر متفاوت است. اما واقعاً تکلیف دختر و پسر در این دوران چیست و آن ها چطور می توانند یکدیگر را از نظر جنسی ارضا نمایند؟ بسیاری از زوج ها با توجه به تعاریف مختلف خانواده های خود در این زمینه و بسط دادن یا کم کردن این دایره ی محدودیت به مشکل برمی خوردند. بعضی از زوجها در این دوران بیش از حد رعایت کرده و به عبارتی حیا را در جای نادرست خود استفاده می کنند.

البته باید توجه کرد، که چون اغلب بعد از دوران عقد مراسم عروسی برگزار می شود، برای خود زوج هم لازم است تا محدودیت ها را رعایت کرده و توقعات معقول از هم داشته باشند و از طرفی دیگر رابطه ی کاملاً آزاد زناشویی در دوران عقد ممکن است باعث از دست دادن اشتیاق افراد برای زودتر رفتن زیر یک سقف شود و از طرف دیگر، چون در دوران عقد، زوج بیشتر با هم آشنا شده و امکان به تفاهم نرسیدن و به دنبال آن جدا شدنشان وجود دارد، بهتر است که رابطه ی جنسی شان کنترل شود.

ازدواج راهی برای برطرف کردن نیازهای مهم زندگی افراد است و فردی که به ازدواج روی می آورد، یعنی ارضای نیازهایش را از درست ترین و برگزیده ترین راه ممکن انتخاب کرده است، درست نیست که پس از عقد نیز راه را بر او بست و او را در انتظار نگه داشت و این انتظار باعث پشیمانی او از ازدواج شود. بلکه باید با آموزش درست، راه را برای برآورده کردن خواسته هایش فراهم کرد.

بنابراین هرگز توصیه نمیشوددر دوران عقد رابطه جنسی به صورت کامل داشته باشید چرا که عطش جنسی باید در این زمینه محفوظ بماند تا در جایگاه خود بتواند موثر باشد.اما می توانید در مورد نیازهای جنسی خود آزادانه صحبت کنید ولی در این صحبتها سعی در تحریک یکدیگر نداشته باشید.معاشقه در دوران عقد نیز به صورت محدود توصیه می شود.