“ای كاش قدر داشته هایمان رو بدانيم و از آنها استفاده كنيم، و اگر هم استفاده نكرديم حداقل به آنها برچسب نزنيم” چقدر ریباست این جمله از علی کریمی. واقعا چرا وقتی یک ایرانی در لباس یک کشور دیگه افتخار کسب می کند و همه می دانند که ایرانی است، ما خودمان او را مزدور می خوانیم. خوب می دانید چه کسی را می گویم. رضا مهماندوست؛ بهترین مربی تکواندو دنیا که ما نتوانستیم او را نگه داریم و او رفت تا خارج از ایران مربیگری کند.
همه خوب میدانیم که او یک سرمربی فوق العاده در ورزش تکواندو است که حتی خود کره ای ها هم او را تمجید می کنند. فدراسیون ایران نتوانست یا نخواست او را حفظ کند و او هم مجبور به مربیگری در خارج از ایران شد. ابتدا تایوان و از سال ۲۰۱۴ در همین نزدیکی خودمان؛ آذربایجان.
مهماندوست با ایران در سال ۲۰۱۱ قهرمان دنیا شد ولی بعد از آن به راحتی او را در تیم نخواستند و کنار گذاشته شد. حالا هر دلیلی که داشت؛ کاری نداریم. رضا ۲ سال در باکو تکواندوکاران آن کشور و البته میلاد بیگی خودمان که او هم مغضوب فدراسیون نشینان بود را پرورش داد و ۳ مدال که یکی از آنها طلا بود، در المپیک گرفت. میلاد هم با اختلاف زیاد خدابخشی را مغلوب کرد و به برنز رسید.
پس از این اتفاقات، رضا و میلاد مزدور شناخته شدند. چرا؟ چون با آذربایجان هم مدال گرفته و هم ایران را شکست دادند. خوب هرکس در هر سمتی که باشد می خواهد خود را اثبات کند و این دو نیز کاری به غیر از این نکردند. آنها زمانی که ایران در ۲۰۱۱ قهرمان شد پاداش آنچنانی و هیچ چیز دیگری نگرفتند اما حالا پس از المپیک؛ الهام علی اف، رئیس جمهور آذربایجان هم نشان شجاعت که بالاترین نشان در این کشور است را به رضا مهماندوست و میلاد بیگی از تکواندو؛ جمشید خیرآبادی و صباح شریعتی از کشتی فرنگی داد و علاوه بر آن نیز ۲۰۰ هزار دلار به عنوان پاداش، اضافه بر دستمزد به آنها پرداخت کرد تا نشان دهد که چگونه باید با یک ورزشکار و مربی برخورد و از آنها حمایت کرد.
به هر حال مهماندوست و بیگی در آذربایجان حکم تاج سر و در ایران مزدور شناخته می شوند؛ باشد که روزی شاهد بازگشت آنها و افتخار آفرینی باشیم و دیگر از این حرف ها پشت سر خودی از سوی مدیران ورزشی بالادستی نشنویم.
طراحی وب سایت رایگان