اصول رابطه جنسی رضایتبخش
اصول رابطه جنسی رضایتبخش،زندگی موفق و رضایتبخش در گرو برآورده ساختن و ایجاد تعادل بین نیازهای عقلی، روحی - روانی، جسمی و جنسی انسان است. هر کدام از این نیازها اهمیت و جایگاه ویژه ای در زندگی دارند.
نیاز جنسی از جمله موضوعاتی است که نه تنها متخصصان بهداشت روان جامعه به آن کمتر توجه داشته اند بلکه همسران نیز از درجه اهمیت آن غافل اند.

پایداری رابطه جنسی رضایتبخش
وجود و پایداری یک «رابطه جنسی رضایتبخش» تنها نشانه ای از یک رابطه عاشقانه نیست بلکه عامل مهمی در ایجاد رابطه ای صمیمی، رضایتبخش و ماندگار است. رابطه جنسی بخش مهمی از نیازهای هیجانی و احساسی ما را برآورده می کند و رضایت زناشویی را افزایش می دهد.
در گذشته یکی از مهمترین دلایل ازدواج و برقراری رابطه جنسی، فرزندآوری بود و بیشتر همسران پس از داشتن تعدادی فرزند، رابطه جنسی را قطع می کردند و یا به کیفیت این رابطه اهمیت چندانی نمی دادند؛ اما در دنیای کنونی دیدگاه افراد نسبت به رابطه جنسی و روش استفاده از آن تغییر کرده و مهمترین انگیزه افراد از برقراری رابطه جنسی «کسب لذت» است؛ پس بدیهی به نظر می رسد که همسران از همان ابتدای ازدواج به کیفیت این رابطه و اهمیت آن در زندگی زناشویی شان دقت ویژه ای داشته باشند.

آموختن درست رابطه جنسی رضایتبخش
نخستین درس در آموختن درست رابطه جنسی؛ تغییر نگرش است. بدبختانه بیشتر زن و شوهرها می پندارند که معنی رابطه جنسی یا زناشویی فقط انجام «نزدیکی» است، در حالی که این تفکر باعث می شود همسران نه تنها خود را از لذت دیگر تعامل های جنسی به ویژه جنبه های عاطفی آن محروم کنند، بلکه اگر به هر دلیل برای هر کدام عذری ایجاد شود (از انواع بیماری تا شرایطی کاملا طبیعی مثل دوران قاعدگی) رابطه زناشویی آنها تعطیل می شود و این به ویژه در درازمدت، برای زندگی زناشویی زیانبخش است.

وقتی از رابطه جنسی صحبت می شود، منظور انواع تعامل ممکن بین دو طرف است که می تواند از یک معاشقه ساده بدون نیت رسیدن به ارگاسم تا رفتار جنسی همراه با اوج لذت جنسی برای یکی یا هر دو طرف یا در نهایت همراهی آن با نزدیکی جنسی باشد.

سکس، تنها بخشی از رابطه است که نیازمند صمیمیت و ارتباط نزدیک است. همسرانی که به تعاملاتی مانند نحوه صحبت کردن، گوش دادن به یکدیگر، درک متقابل و داشتن روحیه همکاری و همدلی با همسر، حل تعارضات و اختلافات، مدیریت مالی خردمندانه، همکاری در نگهداری و تربیت فرزندان، گذاشتن وقت با کیفیت با یکدیگر و داشتن تماس جسمانی اهمیتی نمی دهند، در مورد آن اطلاعات کافی ندارند یا در این حیطه ها تعامل مناسب و سازنده ای ندارند، نمی توانند انتظار داشته باشند که در رابطه جنسی ارتباط رضایتبخشی برقرار کنند؛ بنابراین رابطه جنسی تنها برقراری تماس فیزیکی - جنسی بین زن و شوهر نیست، بلکه خود این ارتباط نیازمند مقدمات بسیاری است که به فراتر از تختخواب برمی گردد.

بسیار شایع است که همسران به دلایلی از جمله خستگی ناشی از کار، استرس های فرزندپروری، بیماری یا برآورده نشدن انتظارها و نیازهایشان، تمایلی به برقراری ارتباط نشان نمی دهند و زمانی که این کناره گیری از صمیمیت فیزیکی و کلامی یا جنسی به طول می انجامد، آسیب های بسیاری را برای خانواده ایجاد می کند؛ آسیب هایی که گاهی دامنگیر شخص و گاهی هم دامنگیر زندگی همسران می شود.
غفلت از اهمیت «در ارتباط بودن» باعث می شود که بسیاری از دلایل و نیازهایی که به خاطر آن زندگی زناشویی را تشکیل داده ایم فراموش شوند و زمانی متوجه آسیب شویم که دامنه آن گسترده شده و زخم های عمیق و جبران ناپذیری ایجاد شده است.

روشهایی برای پایدار کردن لذت جنسی
اگر بتازگی ازدواج کرده‌اید با وجود گرمی و رضایت جنسی کنونی پیشنهاد می‌کنیم از راهکارهایی که این گرمی و رضایت را حفظ می‌کند غافل نباشید.
می‌خواهند طلاق بگیرند و می‌گویند توافقی جدا می‌شوند. این خبری است که همه را متعجب کرده است. آخر چرا؟ آنها که با هم مشکلی ندارند؛ وقتی دلیلش را از خودشان می‌پرسم یک مشت بهانه تحویلم می‌دهند. می‌گویند همدیگر را درک نمی‌کنند و انگیزه‌ای برای ادامه زندگی مشترک ندارند.

وقتی بیشتر پیگیر می‌شوم تا اصل موضوع را بفهمم می‌گویند زندگی‌مان تبدیل به یک عادت تکراری شده. انگار حتی خودشان هم دقیق نمی‌دانند، چرا می‌خواهند از هم جدا شوند، شاید هم می‌دانند، اما حجب و حیای مرسوم خانواده‌های ایرانی نمی‌گذارد راحت بگویند که به دلیل نارضایتی جنسی این تصمیم را گرفته‌اند.

نزدیک نیمی از طلاق‌ها در ایران، زیر سر همین مشکل نداشتن انگیزه جنسی است. شاید باورش سخت باشد، اما 60 درصد کسانی که به دلیل مشکلات جنسی تصمیم به جدایی می‌گیرند، دلیل بی‌ربط دیگری را به طلاقشان نسبت می‌دهند، مردها می‌گویند همسرمان خانه‌داری بلد نیست و بداخلاق است، زن‌ها می‌گویند شوهرمان خرجی خانه نمی‌دهد و مرا درک نمی‌کند! درحالی که حقیقت چیز دیگری است!

اغلب زنان و مردان چند ماه پس از ازدواج با کاهش تدریجی رضایت از روابط جنسی مواجه می‌شوند، اما بسیاری از آنان در مقابل این مساله یا با خودشان تعارف می‌کنند و دم برنمی‌آورند یا دست به انکار می‌زنند. همیشه وقتی این آمار و ارقام عنوان می‌شود تمام زوج‌ها با تاسف سرشان را تکان می‌دهند و بدون یک لحظه تردید خودشان را در گروه سالم ارزیابی می‌کنند تا مبادا با مشکلشان مواجه شوند، در بیشتر مواقع این افت تدریجی طبیعی است.

از اختلال‌های جنسی می‌توان به کمبود میل جنسی، اشکال در برانگیختگی جنسی، اختلال در رسیدن به ارگاسم، انزال زودرس، مقاربت دردناک و واژینیسم در زنان نام برد؛ که این اختلال‌ها ریشه جسمانی، روانشناختی یا ترکیبی از هر دو را دارند. برخی‌ اختلال‌ها هم به دلیل بیماری‌های دیگری مانند مشکلات قلبی ـ عروقی یا بیماری‌های روانپزشکی مثل افسردگی به وجود می‌آید. پاره‌ای از اختلالات بر اثر زایمان آغاز می‌شود و بخشی دیگر از همان ابتدای بلوغ.

وقتی دلایل مختلفی برای ایجاد این مشکل وجود دارد، پس درمان‌ها هم به تناسب ریشه مشکل ‌باید متفاوت باشد. متاسفانه بسیاری از افراد به محض مشاهده اختلال‌های جنسی تلاش می‌کنند با داروهایی که در بازار عرضه می‌شود در رفع ظاهر اختلال پیشقدم شوند، در حالی که نگاه یک بعدی به اختلالات جنسی کاملاً اشتباه است.

اختلال جنسی مثل دیگر بیماری‌های پزشکی نیست که امروز ایجاد شود و فردا با دارو درمان شود. پزشکی در درمان این اختلال موفق است که با نگاهی روان شناسانه سعی در درمان بیمارش داشته باشد، همان‌طور که یک روان شناس هم باید با رویکردی پزشکی به درمان مراجع بپردازد. در نهایت برطرف کردن این اختلال نیازمند ارزیابی و درمان تخصصی و چند بعدی است. از آنجا که ارتباط جنسی یک رابطه دو سویه است بی‌توجهی به درمان سبب درگیر شدن هر دو نفر می‌شود و برای اقدامات درمانی هم زوجین هر دو باید در درمان شرکت کنند.

در این میان، افکار و باورهای غلطی که در بستر جامعه‌ ایرانی شکل گرفته است همچنان امور جنسی را با شرم و خجالت و گناه و ممنوعه بودن همراه می‌کند و این مشکلات را دامن می‌زند. باورهای مردانه‌ای که می‌گوید همیشه مرد باید پیشقدم باشد و تمام تماس‌های جسمی حتما باید به ارتباط جنسی و در نهایت به ارگاسم منتهی شود و باورهای زنانه‌ای که معمولا مکمل این باورهای مردانه است؛ زن نباید در فعالیت جنسی پیشقدم شود و اگر به ارگاسم هم نرسید ایرادی ندارد، چرا که زن آبرومند خودش را درگیر فعالیت جنسی نمی‌کند!

همین باورهای غلط باعث می‌شود اختلال جنسی آرام‌آرام کانون گرم خانواده را دچار رخوت کند و دو طرف را به فکر جدایی اندازد، زوج‌هایی که با مشکل‌شان روبه‌رو نمی‌شوند و راه‌حل را در جدایی می‌بینند، مجبورند هر دلیل بی‌ربط و بی‌اهمیت دیگری را به زندگی‌شان نسبت دهند، اما درباره اصل ماجرا حرفی نزنند.

علل نارضایتی جنسی چیست؟
بی‌توجهی به نیازهای یکدیگر: در بسیاری از زوجین آگاه نبودن از نیازهای همسر سبب ایجاد این بی‌توجهی می‌شود، در واقع شناخت نیازهای طبیعی جنس دیگر اولین قدم برای ارضای آن نیاز است. تا وقتی که زنان و مردان از تفاوت‌های همدیگر در زمینه جنسی آگاهی نداشته باشند نارضایتی جنسی هم پابرجا خواهد بود.

مشکلات ارتباطی زن و شوهر: تنش‌ها و آشفتگی‌های زندگی مشترک به هر دلیلی که باشد تاثیر بسیار زیادی روی میزان رضایت جنسی طرفین می‌گذارد و کم‌کم به کاهش دفعات رابطه جنسی منجر می‌شود.

مسائل و مشکلات روزمره: معمولا در ماه‌های اول ازدواج ارتباط جنسی بسیار صمیمی و لذتبخش است، اما پس از مدتی به دلیل وجود مشکلات، ورود فرزندان به کانون خانواده و مسائل مربوط به آنها‌ کم‌کم کیفیت و کمیت این ارتباط رو به افول می‌گذارد.

نداشتن پیش‌نوازی: این هم ناشی از نبود آگاهی است، پیش‌نوازی در زنان اهمیت بیشتری دارد و متاسفانه بسیاری مردان آن را مورد توجه قرار نمی‌دهند.

تقاضاهای آزاردهنده: گاهی اوقات همسران برای کسب رضایت همسر خود‌ تن به تقاضایی می‌دهند که از نظر روانی برای آن آماده نیستند، اما خود را مجبور به انجام آن می‌کنند و طبیعی است‌ پس از مدتی دچار دلزدگی از رابطه زناشویی می‌شوند.

ترس از ارضا نشدن همسر: این هم به دلیل حساسیت‌های زیادی زوجین اتفاق می‌افتد که در حین رابطه در حال چک‌کردن رضایت همسرشان هستند تا جایی که بر دریافت و ارضای جنسی خود کمتر توجه می‌کنند و در نهایت این ارتباط نه برای خودشان و نه برای همسرشان ارضاکننده نخواهد بود.

تجارب نامطلوب در اولین رابطه جنسی: قرار نیست اولین رابطه جنسی تمام و کمال باشد، وقتی پیش فرض زوجین این باشد احتمال ایجاد تجربه‌ای ناخوشایند برای هر دو طرف وجود دارد.

راهکارهایی برای پیشگیری
اگر بتازگی ازدواج کرده‌اید با وجود گرمی و رضایت جنسی کنونی پیشنهاد می‌کنیم از راهکارهایی که این گرمی و رضایت را حفظ می‌کند غافل نباشید.
رضایت جنسی را به کل زندگی تعمیم دهید: رفتار جنسی فقط برای بسته محدود، برای یک جا و یک ساعت خاص نیست، بلکه رفتارهای زوجین و تعاملاتشان در طول روز به کیفیت این ارتباط کمک می‌کند. زمانی که درگیری لفظی یا فیزیکی داشته‌اید مقاربت جنسی به دلزدگی منجر می‌شود، این امر بخصوص برای زنان اساسی‌تر و مهم‌تر است. بنابراین با رفتارهای عاطفی و ابراز محبت به یکدیگر می‌توانید برای تماس بدنی آماده‌تر شده و کیفیت ارتباط را بالاتر ببرید.

رابطه جنسی، ابزار تنبیه و مجازات نیست: رابطه جنسی راهی برای نشان دادن عشق و صمیمیت زن و شوهر به یکدیگر است، اگر آن را ابزاری برای تلافی کردن دلخوری‌هایتان کنید، شاید در کوتاه‌مدت به آنچه می‌خواهید دست یابید، اما در بلندمدت اثرات تخریبی آن تمام ابعاد زندگی‌تان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

قبل از شروع رابطه، احساسات خود را بیان کنید: بیان جملات محبت‌آمیز و عاشقانه، میزان لذت و رضایت جنسی را افزایش می‌دهد؛ ضمن این‌که این سخنان نشان‌دهنده علاقه‌ای است که در طول کارهای روزانه، فرصت ابراز آنها را به همدیگر ندارید.

به روابط جنسی خود تنوع ببخشید: اکتفا کردن به یک حالت تکراری، سبب کاهش میل و رضایت جنسی می‌شود، شواهد بیولوژیکی وجود دارد که می‌گوید تجربیات جدید بر مرکز لذت در مغز اثر می‌گذارد، برای این‌که به روابط خود تنوع ببخشید، باید آگاهی و مهارت خود را بالا ببرید. می‌توانید از کتاب‌ها و کارگاه‌هایی که با موضوع بهداشت جنسی برگزار می‌شود، کمک بگیرید.

اضطراب و ترس‌ها را هنگام رابطه کنار بگذارید: یکی از مهم‌ترین اضطراب‌ها، مربوط به بچه‌دار شدن است، اگر شما در حال حاضر قصد بچه‌دار شدن ندارید، بهتر است از روشی مطمئن برای جلوگیری استفاده کنید‌ تا ترس و اضطراب رابطه‌ شما را تحت تاثیر قرار ندهد.

رابطه جنسی یک پانتومیم نیست: رابطه جنسی رفتاری است که در آن کلام و بیان نقش بسیار مهمی دارد؛ با گفتن و شنیدن است که زن و مرد به نیازهای همدیگر پی می‌برند و در صدد رفع آن بر می‌آیند؛ پس ارتباط کلامی و بیان هیجانات خود را تقویت کنید و دقت کنید که خواسته‌های جنسی تان را بدون مثال و واسطه بیان کنید.

هنگام مقاربت کودک باشید: لطفا قبل از برقراری ارتباط برچسب‌های خود را کنار بگذارید و هنگام برقراری ارتباط جنسی نه دکتر باشید نه مهندس، نه مدیر و نه رئیس؛ بهتر است یک کودک باشید که بدون خجالت ارتباط برقرار می‌کند و تمام نیازهایش را بدون تعارف بیان می‌کند.

جذابیت، آراستگی و تناسب اندام‌تان را جدی بگیرید: برای پیشگیری از نارضایتی جنسی به بهداشت فردی بخصوص بهداشت دهان و دندان و بهداشت اندام‌های تناسلی‌ دقت کنید. از عطرهای غیرتکراری استفاده کنید و لباس‌های متنوع بپوشید. اگر اضافه وزن دارید‌ با ورزش یا رژیم به تناسب اندام برسید. اندام نامتناسب علاوه بر ایجاد نارضایتی جنسی می‌تواند به کم شدن اعتماد به نفس در خودتان منجر شود و این نبود اعتماد به نفس لذت بردن شما را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد.

شناسایی ده عامل نارضایتی جنسی
ده عامل موثر در کاهش میل و رضایت جنسی را در این بخش مورد بررسی قرار داده ایم با ما همراه باشید تا آنان را بیشتر بشناسیم.
محققان در یک بررسی ارتباط عوامل روان‌شناختی و خانوادگی در رضایتمندی جنسی افراد متأهل ایرانی نشان دادند، به طور کلی، 30درصد افراد از رابطه‌ی جنسی خود رضایت کامل داشته‌اند، 4 درصد اصلاً رضایت نداشته و 14 درصد فقط به‌خاطر رضایت همسر، فعالیت جنسی انجام می‌داده‌اند. بنابراین می‌توان گفت در جامعه‌ی ما اکثر افراد از رابطه‌ی جنسی خود رضایت ندارند. حال باید دید مهم‌ترین عوامل این نارضایتی چیست؟

خانم لطفی‌ماهر، کارشناس ارشـد روان‌شــناسی نوشت: شاید با شناخت آنها بتوانیم در افزایش و درمان رضایت جنسی خود بکوشیم. البته این عوامل بسته به نیازهای افراد و همچنین تفاوت‌های جنسیتی، در افراد و جنسیت خاصی، مهم‌تر قلمداد می‌شود.

روابط خانوادگی آشفته:

در زندگی زناشویی، به‌تدریج و به علل گوناگون، که از حوصله‌ی این بحث خارج است، شاهد ایجاد تنش و آشفتگی در روابط خانوادگی زن و مرد هستیم. این آشفتگی هر چه شدت یابد، میزان رضایت جنسی طرفین کاهش می‌یابد؛ چراکه این آشفتگی با ایجاد احساسات منفی نسبت به‌هم و همچنین کاهـش تعداد دفـعات رابطه‌ی جنسی همراه می‌شود.

بی‌توجهی بـــه تمایلات و نیازهای یکدیگر:

زنان و مردان در رابطه‌ی جنسی دارای تفاوت‌های فاحشی هستند که به‌علت نداشتن آگاهی برخی زوج‌ها به نیاز یکدیگر، حداقل یکی از طرفین نمی‌تواند لذتی کافی از رابطه‌ی جنسی دریافت کند. متأسفانه به دلایل گوناگونی طرفین به‌خصوص زنان از بیان این نیازها خودداری می‌کنند؛ که باعث کاهش تمایل و میزان رابطه‌ی جنسی و در نهایت پایین آمدن رضایت جنسی می‌شود.

رابطه‌ی عاطفی ضعیف با همسر:

برخی افراد، به‌خصوص آقایان، رابطه‌ی زناشویی را فقط در عمل جنسی کامل خلاصه می‌کنند، این در حالی است که برای افزایش تمایل و رضایت جنسی ارتباط عاطفی در طول زندگی مشترک لازم و ضروری است. یعنی افراد نمی‌توانند بدون داشتن رابطه‌ی عاطفی خوب، رابطه‌‌ی جنسی خوبی باهم داشته باشند و از آن رضایت کسب کنند.

تأثیر مســائل و مشکلات روزمره:

زوج‌ها به علت برخورداری از گرمی و حرارت فراوان در ابتدای زندگی به رابطه‌ی جنسی خود و کسب رضایت از آن بسیار اهمیت می‌دهند و برای افزایش لذت جنسی، وقت زیادی می‌گذارند، اما به‌تدریج، حل شدن در روزمرگی‌هایی همچون اشتغال، تحصیل، فرزندپروری و…، رابطه‌ی جنسی کم‌کم رنگ می‌بازد و ارزش خود را از دست می‌دهد.

فقدان معلومات جنسی:

در جامعه‌ی ما، مسائل جنسی تابو محسوب می‌شوند. بنابراین افراد از همان ابتدای کودکی معلومات کم و حتی اشتباهی را دریافت می‌کنند. با حجم وسیعی از اطلاعات ناقص و اشتباه، ناآگاهانه وارد رابطه‌ی جنسی زناشویی می‌شوند که نتیجه‌ی آن رابطه‌ی با کیفیت پایین است. این روند گرچه به مرور و با کسب تجربه تا حدودی اصلاح می‌شود، اثرات ابتدایی آن باعث کاهش رضایت جنسی در زنـــــدگی زناشــــویی خواهد شد.

پیدایش احساس گناه حین مقاربت:

برخی افراد به اشتباه عملکرد رابطه‌ی جنسی را فقط در تولید مثل خلاصه می‌کنند و در کل این عمل را، زشت و ناپسند می‌دانند که فقط باید بنا به ضرورت صورت پذیرد. این تفکرات افراطی باعث می‌شود در حین و بعد از مقاربت جنسی، احساس لذت و رضایت نکنند.

ترس از ارضانشدن همسر:

در بین برخی همسران، یکی از طرفین به علت نگرانی و مشغولیت ذهنی بیش از حد برای ارضای مناسب و کافی همسر خود، بر دریافت و ارضای نیازهای جنسی خود کمتر توجه می‌کند و فقط نیازهای طرف مقابل را در نظر می‌گیرد. این عامل علاوه بر این‌که به هدف نمی‌انجامد، یعنی اغلب طرف مقابل نیز به علت نگرانی زیاد ارضـــا نمی‌شـــود، باعث کاهش رضایت جنسی نیز می‌شود.

نداشـــــــتن پیش‌نوازی:

زنان و مردان به علت تفاوت‌هایی که باهم در مسائل جنسی دارند، نسبت به پیش‌نیازهای رابطه‌ی جنسی خوب در فرد مقابل حساس نیستند. یکی از این موارد به‌خصوص در زنان، اهمیت پیش‌نوازی است؛ یعنی مردان باید قبل از رابطه‌ی جنسی، به پیش‌نوازی بپردازند. این در حالی است که این اصل ساده اما مهم در بسیاری از مردان رعایت نمی‌شود و کاهش رضایت جنسی به‌خصوص در زنان را به دنبال می‌آورد.

تقاضـــــــای آزاردهنده‌ی جنســی:

گاهی یکی از همسران به‌علت تجربیات مستقیم و غیرمستقیم خود، مانند تماشای فیلم‌های گوناگون یا صحبت‌های دوستان تمایل پیدا می‌کند همان عمل یا حالت جنسی آموخته‌شده‌ی خود را در رابطه‌ی جنسی با همسرش نیز تجربه کند. این در حالی است که افراد به علت تفاوت‌های فردی، گاهی نمی‌توانند برخی تقاضاها را انجام دهند؛ با این حال برای کسب رضایت همسر خود، به آن تن می‌دهند. این اتفاق به‌مرور باعث آزار و کاهش رضایت جنسی می‌شود.

تجارب نامطلوب در اولین رابطه‌ی جنسی:

برخی افراد بعد از ازدواج فکر می‌کنند که حتماً باید نخستین رابطه‌ی جنسی را تمام‌ و کمال تجربه کنند. این مسئله فشار روانی شدیدی را به طرفین وارد می‌کند. بر اثر همین فشار روانی رابطه به‌درستی و با لذت برقرار نمی‌شود و خاطره‌ی بدی برایشان به جا می‌گذارد (به‌خصوص برای خانم‌ها) و ممکن است به توانایی جنسی خودشان شک کنند (به‌خصوص آقایان). همین موارد باعث خواهد شد از رابطه‌ی جنسی زده بشوند و مشکلات دیگری در رابطه‌ی زناشویی‌شان از همین یک تجربه به‌وجود بیاید.

زنان برای رسیدن به ارگاسم، باید رابطه عاطفی خوب با همسرشان داشته باشند

چگونه از ارضای جنسی همسرمان باخبر شویم؟
ارگاسم در زنان فرایندی پیچیده است و برخی از مردان نمی‌دانند در یک رابطه طبیعی زنان باید چگونه به ارضای جنسی برسند.
یک اورولوژیست در این باره اظهار داشت: «بهترین راه برای درک این مساله، افزایش آگاهی از فیزیولوژی جنسی شریک زندگی است. مردان باید بدانند که واکنش همه خانم‌ها هنگام ارگاسم یکسان نیست و شدت و ضعف دارد. ولی به‌طور کلی برخی تغییرات را همه خانم‌ها موقع ارگاسم تجربه می‌کنند که مهم‌ترین آنها، ایجاد انقباضات در عضلات کف لگن و رحم، افزایش ضربان قلب و حالت فروکش جنسی است.»

دکتر صفری نژاد همچنین گفت: «توجه به این مساله نیز اهمیت بسیاری دارد؛ خانم‌ها برای رسیدن به ارگاسم، اولا باید رابطه عاطفی خوب با همسر خود داشته باشند و ثانیا برای رسیدن به ارگاسم، نیاز به 15-10 دقیقه زمان همراه با تحریکات کافی و موثر دارند اگر این اتفاق نیفتد، مطمئنا خانمی ارگاسم یا ارضای جنسی را تجربه نخواهد کرد.در صورتی‌که حدود 90 درصد مردان ظرف 2 دقیقه پس از برقراری رابطه ارضا می‌شوند.»

اگر خانمی باوجود برانگیختگی جنسی، تحریک‌های مناسب و صرف مدت زمان کافی نتواند ارگاسم را تجربه کند، به اختلال در ارگاسم مبتلاست.

داشتن رابطه جنسی منظم با همسر، می تواند برای افراد یک امتیاز مهم محسوب شود

داشتن رابطه جنسی منظم با همسر، می تواند برای افراد یک امتیاز مهم محسوب شود. خیلی از زوج ها ممکن است با خود بیندیشند که این موضوع آنقدرها هم بزرگ و بااهمیت نیست؛ اما از نظر روان شناسان و درمان گران خانواده، داشتن رابطه جنسی رضایت بخش در زندگی زناشویی، بسیار مورد توجه است و به فرد احساس عزت نفس و مهم بودن می دهد؛ همچنین برای سلامتی عمومیِ جامعه نیز بسیار سودمند و موثر می باشد.

رابطه جنسی می تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند و حس توانایی و باروری را به افراد انتقال دهد؛ علاوه در آن باعث افزایش طول عمر، کاهش افسردگی و ایجاد شادکامی می شود؛ اما سوال این است که چگونه می توانیم تشخیص دهیم که ما جزو افرادی هستیم که رابطه جنسی رضایت بخشی دارند؟ همچنین چگونه می توانیم رضایت مان را از این رابطه افزایش دهیم؟

تحقیقات انجام شده در جوامع مختلف نشان داده است اغلب افراد خود را از زندگی جنسی شان راضی نشان می دهند؛ در صورتی که در واقعیت این طور نیست. اغلب مردم ممکن است از زندگی جنسی خود طبیعتا راضی باشند؛ زیرا یک رابطه جنسی با خود نشاط و لذت به همراه دارد؛ اما زمانی که در مورد کیفیت رابطه و سلایق جنسی شان، سوال می شود، پاسخ های نامربوطی می دهند.بیشترین میزان رضایت جنسی، در زوجین جوانی که تازه وارد رابطه شده اند و کمترین آن در زوجینی که رابطه جنسی طولانی مدت داشته اند گزارش شده است. مردان در مقایسه با زنان، رضایت جنسی بیشتری را ابراز می کنند. یافته دیگر این است که اغلب افراد، تقاضایی برای داشتن دفعات بیشتر رابطه جنسی دارند.

شاخص های رضایت جنسی در مردان و زنان
رضایت جنسی دو جزء اصلی دارد: 1. جسمی، 2. عاطفی و هیجانی.

1- بعد جسمی؛
بسیاری از منابع علمی از دو شاخص برای بعد جسمی و فیزیک یاد می کنند: فراوانیِ نزدیکی جنسی و رسیدن به ارگاسم؛ به این معنی که هرچه تعداد رابطه های جنسی زن و شوهر در یک دوره زمانی، مثلا یک ماه یا یک هفته، بیشتر باشد؛ و هرچه میزان رسیدن به اوج لذت جنسی یا ارگاسم بیشتر باشد، زوجین رابطه رضایت بخش تری خواهندداشت.

2- بعد عاطفی و هیجانی؛
در بعد عاطفی و هیجانی بر اهمیت احساس ها و هیجان های مثبت، در حین و بعد از رابطه، به خصوص ایجاد شادی تاکید می شود؛ همچنین داشتن گفت و گویی خصوصی و صمیمانه درباره میزان علایق و انتظارات طرفین از رابطه، در بعد عاطفی و هیجانی گنجانده می شود.

این دو جزء اصلی، به نسبت در زنان و مردان از اهمیت متفاوتی برخوردار است. اغلب مردان بعد جسمی رضایت جنسی را در یک رابطه جستجو می کنند؛ آنان در پاسخ به سوال آیا از رابطه جنسی خود رضایت دارید؟ صریحا پاسخ مثبت می دهند. این قضیه در بسیاری از زنان در بعد عاطفی در هیجانی پررنگ تر جلوه می کند؛ بدین صورت که در کنار ارضای جسمی و وقوع مراحل آن، از ابتدا تا انتهای رابطه جنسی به دنبال دریافت احساس هیجان، صمیمیت و ارضای روانی در رابطه هستند. چه بسا در برخی موارد بدون ارضای جسمی، رضایت جنسی از رابطه نیز وجود خواهدداشت.

در روابط کوتاه مدت و یک شبه که بیشتر با هدف لذت جویی یا بقای نسل صورت می گیرد، تاکید بر روی رابطه بدنی و جسمی است. باید توجه داشته باشید اگر خواهان یک رابطه بلندمدت با همسرتان هستید، نمی توانید صرفا به برقراری یک رابطه جسمی بسنده کنید. مطمئن باشید فقط به صرف رفع نیاز جنسی نمی توانید زندگی شیرین و خوبی را تجربه کنید.

در برخی موارد با کاهش میل جنسی در زوجین رو به رو می شویم که نقش بسزایی در کاهش رضایت از رابطه جنسی دارد. متخصصان عقیده دارند عوامل مختلف جسمی و روانی بر این موضوع تاثیرگذار می باشند.

رابطه جنسی می تواند سیستم ایمنی بدن را تقویت کند

9 دشمن اصلی میل جنسی
1- استرس: ممکن است شما از آن افرادی باشید که با وجود داشتن استرس، بسیاری از کارها را به خوبی انجام می دهند؛ اما باید بدانید تمایلات جنسی مانند کارهای دیگر نیست. برای اینکه میزان استرس خود را تحت کنترل داشته باشید، شیوه های مهار استرس را بیاموزید یا از توصیه های یک مشاور یا پزشک استفاده کنید.

2- مشکل در روابط: مشکلات حل نشده در رابطه زن و شوهر یکی از شایع ترین کُشنده های میل جنسی محسوب می شود. برای زنان، نزدیکیِ عاطفی یک جزء اصلی در میل جنسی است. اختلاف پنهانی و نارضایتی بیان نشده، اشکال در برقراری ارتباط، خیانت کردن به اعتماد همسر و سایر موانعِ رابطه صمیمی، می  تواند میل جنسی را از بین ببرد.

3- الکل و مواد مخدر: الکل می تواند باعث خاموش شدن میل جنسی شما و گاه همسرتان شود. در مورد مصرف مواد مخدر و محرک نیز این قضیه صادق است.

4- کم خوابی: اگر میل جنسی تان را از دست داده اید، شاید به این دلیل است که خیلی زود از خواب برمی خیزید یا خیلی دیر به تختخواب می روید؛ ممکن است دچار بی خوابی یا قطع تنفس حین خواب شده باشید. این قبیل مشکلات مربوط به خواب، می تواند میل جنسی را مختل کند. کم خوابیدن به خستگی و فرسودگی منجر می شود و خستگی، میل جنسی را از بین می برد.

5- داروها: داروها به طور قابل توجهی ممکن است میل جنسی را از بین ببرد. از جمله داروهای کاهش دهنده میل جنسی، می توان به داروهای ضدافسردگی، داروهای ضدفشار خون، داروهای آنتی هیستامین (ضدحساسیت)، برخی داروهای ضدبارداری خوراکی، داروهای شیمی درمانی و غیره اشاره کرد.

6- تصویر ذهنی از بدن: اگر به دلیل عدم رضایت از تصویر بدنی تان (مثلا شرمندگی از اضافه وزن)، عزت نفس تان جریحه دار شده است، ممکن است احساس جذابیت جنسی تان را از دست بدهید. اگر همسرتان دچار این احساسات است، با اطمینان بخشیدن در موارد جذابیت اش، می توانید به او کمک کنید.

7- اختلال نعوظ: اختلال نعوظی "ED” نوعی از اختلال جنسی می باشد که مسبب کاهش میل جنسی است. مردانی که مبتلا به اختلال نعوظی هستند، در مورد کارکرد جنسی خود نگران هستند و این نگرانی دائمی، به صورت ثانوی ممکن است بر میل جنسی آنها تاثیری منفی بگذارد.
             
8- یائسگی: حدود نیمی از زنان زمان یائسه شدن شان (قطع قاعدگی) دچار کاهش میل جنسی می شوند. خانمی که سنش رو به افزایش است و نگران کاهش میل جنسی اش است، باید به بهبود کیفیت روابط با همسر، تصویر مثبت ذهنی از بدن و افزایش عزت نفس، داروهای مصرفی و سلامت جسم اش توجه بیشتری داشته باشد.

9- نبود صمیمیت: آمیزش جنسی بدون صمیمیت، میل جنسی را از بین می برد. صمیمیت تنها کلمه کلیدی برای انجام فعالیت جنسی نیست. اگر زندگی جنسی شما سرد شده است، سعی کنید زمان بیشتری را برای ایجاد صمیمیت غیرجنسی در همراهی با همسرتان مصرف  کنید. با همسرتان صحبت کنید، با پیامک با او در تماس باشید، او را در آغوش بگیرید و به او  ابراز احساسات کنید. هنگامی که صمیمیت میل شما و همسرتان بیشتر شود، میل جنسی تان هم باز می گردد.