اگر فکر می‌کنید ناتوانی جنسی دارید بخوانید
امروزه با افزایش آمار انواع بیماری‌ها، استرس‌ها و تنش‌ها، مشکلات جنسی نیز روز به روز بیشتر دیده می‌شود. این موضوع باعث شده مصرف داروهای ناتوانی جنسی در جامعه و به‌خصوص آقایان بیش از هر زمانی افزایش پیدا کند.
از طرفی خجالت و شرمندگی باعث می‌شود افراد به صورت مخفیانه از این داروها استفاده کرده و حتی موضوع را از پزشک خود پنهان کنند و از سوي ديگر این کار می‌تواند جان شان را به خطر بیندازد! اگر می‌خواهید با منافع و مضرات 3 داروی شایع سیلدنافیل(ویاگرا)، تادالافیل و واردنافیل آشنا شوید حتما این مقاله را بخوانید.

ناتوانی جنسی یک علامت است!
ناتوانی جنسی درواقع علامتی از یک بیماری است. شایع ترین علت آن مسائل روحی و روانی مثل افسردگی، اضطراب شدید و ... است اما برخی بیماری‌های ارگانیک هم باعث این ناتوانی می‌شوند که در رأس شان بیماری‌های غدد جنسی و هیپوفیز قرار دارند. درواقع غدد جنسی تحت کنترل هیپوفیز قدامی فعالیت می‌کنند. حال چه در غدد جنسی (بیضه در آقایان و تخمدان در خانم ها) مشکل وجود داشته باشد و چه غدد جنسی عملکرد خوبی داشته باشند و هیپوفیز که باید فرمان را به غدد جنسی بدهد مشکل داشته باشد، فرد دچار اختلال در قوای جنسی می‌شود.

مشکل‌تان اولیه است یا ثانویه؟
درواقع بیماری‌هایی که باعث ناتوانی جنسی می‌شوند یا به صورت اولیه در خود بیضه هستند یا ثانویه هستند، اولیه مثل فردی که سرطان بیضه داشته و بیضه‌هایش را در آورده‌اند یا فردی که به دلیل یک بیماری شیمی درمانی شده و شیمی درمانی سلول‌های بیضه‌اش را از بین برده است یا برعکس، خانمی که سرطان رحم داشته، رادیوتراپی شده و با برق تخمدانش از کار افتاده است بنابراین بیماری‌های اولیه، بیماری‌های خود تخمدان یا بیضه هستند. بیماری‌های ثانویه نیز بیماری‌هایی هستند که هیپوفیز را درگیر می‌کنند و از بالا فرمان به غدد جنسی نمی‌رسد؛ مثل فردی که «پرولاکتینوما» دارد و میزان پرولاکتین بدنش بالا می‌رود و دچار ناتوانی جنسی می‌شود.

اعتیاد آور نیستند اما ...
داروهای موسوم به داروهای تقویت جنسی اعتیاد آور نیستند اما مشکل این است که چون بیماری اولیه را درمان نمی‌کنند وقتی فرد این قرص را می‌خورد اثرات مثبتی می‌بیند و متاسفانه بعد از مدتی همان اثرات مثبت هم دیگر دیده نمی‌شود و فقط عوارضش به‌وجود می‌آید. نکته خیلی مهم این است که این داروها فقط برای چند ساعت نیاز فرد را مرتفع می‌کنند تا بتواند رابطه جنسی‌اش را برقرار کند اما بیماری‌اش درمان نمی‌شود و چون نیازش برطرف می‌شود دیگر دنبال درمان نمی‌رود.

برای مثال فرد یک تومور در هیپوفیز مغزش دارد که اوایل کوچک است و با دارو کاملا قابل درمان است منتهی چون به پزشک مراجعه نمی‌کند و فقط از این داروها استفاده می‌کند، اوایل نیازش برطرف می‌شود اما موقعی بیماری‌اش را می‌فهمد دیگر این تومور آنقدر بزرگ شده است که به دارو جواب نمی‌دهد.

مصرف خودسرانه و خطر سکته
مشکلی که در جامعه امروز داریم این است که غیر از بیماری‌های اولیه برخی ناتوانی‌های جنسی روحی روانی نیز وجود دارد. برای مثال افراد معتاد به مواد مخدر یا افرادی که الکل مصرف می‌کنند ممکن است دچار این ناتوانی شوند. متاسفانه این افراد شنیده‌اند که داروهایی برای ناتوانی جنسی وجود دارد و بدون تجویز پزشک به داروخانه می‌روند و آنها را تهیه می‌کنند. در رأس این داروها ویاگرا یا سیلدنافیل بود که بعدها داروهای دیگر مانند تاداگرا یا تادالافیل و ... نیز به بازار آمدند.

این داروها پرخونی موضعی ایجاد می‌کنند، منتهی این پرخونی نه تنها در ارگان جنسی است بلکه می‌تواند در مغز، قلب و عروق هم باشد. برای همین است که وقتی افراد این داروها را می‌خورند دچار سردردهای شدید و فشارخون‌های خیلی بالا و درمواردی هم پارگی عروق می‌شوند. درواقع فرد فقط می‌خواهد یک رابطه جنسی معمولی برقرار کند اما از آن طرف ممکن است دچار خونریزی مغزی شود و سکته مغزی کند، به خصوص در فردی که بیماری قلبی دارد و از قرص‌های باز کننده عروق مثل نیتروکانتین استفاده می‌کند و همچنین در کسانی که انواع تنگی عروق مثل تنگی عروق کرونر قلب، تنگی عروق مغز، تنگی عروق شرایین کلیوی و تنگی عروق اندام تحتانی دارند، مصرف این داروها ممنوع است و عوارض خیلی زیادی دارد.

آقایان تادالافیل را بیشتر ترجیح می‌دهند
تادالافیل، سیلدنافیل و واردنافیل هر سه باعث می‌شوند عروق پرخون شوند و به این ترتیب خون را داخل عضو جنسی کشیده و باعث پرخونی آن می‌شوند. تادالافیل تاحدودی نسبت به سیلدنافیل تاثیرگذاری بیشتری دارد و به همین دلیل بیشتر توسط آقایان ترجیح داده می‌شود. از طرفی با مصرف تادالافیل برخلاف سیلدنافیل احتمال دیدن رنگ آبی و سبز به عنوان یکی از عوارض جانبی وجود ندارد.

درحال حاضر بیشتر در بازار سیلدنافیل با دوز 50 تا 100 موجود است و ممکن است پزشک از نصف یک قرص 50 میلی‌گرمی تا دوز 100 میلی گرم را برای بیمار تجویز کند اما بیشتر از آن نباید یک بار در روز استفاده شود زیرا احتمال وقوع عوارض بالا می‌رود.
نکته مهم اینکه مصرف خودسرانه دارو اصلا پیشنهاد نمی‌شود، علت آن نیز عوارض و ممنوعیت‌های مصرف دارو است.

اینها چه عوارضی دارند؟
از عوارض شایع‌تر این داروها می‌توان به سردرد، درد عضلانی، گرفتگی بینی، قرمز شدن پوست صورت و بدن، داغ شدن بدن، مشکلات خواب، احساس ناخوشایند در معده، اسهال و عطسه اشاره كرد. علائم ناشایع‌تر آن نیز درد مثانه هنگام ادرار، درد شدیدتر در معده، خارش پوستی و حالت گز گز شدن پوست است.

بعد از اینها برخی علائم نیز وجود دارند که نادرتر هستند از جمله علائم چشمی، تار شدن دید، دوبینی، درد چشم، خونریزی از چشم، از دست دادن ناگهانی دید در یک یا دو چشم، درد استخوانی، بزرگ شدن سینه‌ها، درد قفسه سینه، اضطراب، خشکی دهان، کابوس دیدن، مشکل در گویش، گلو درد، دیدن بی‌دلیل رنگ آبی یا سبز، کاهش شنوایی، از دست دادن ناگهانی شنوایی در یک یا دو گوش، دانه‌های قرمز پوستی، تب و از دست دادن هوشیاری.

مراجعه به اورژانس
درصورتی که فرد با مصرف دارو دچار علائم آلرژیک مثل خارش شدید، نفس تنگی و ورم لب و زبان و صورت يا دچار درد قفسه سینه شود، غش کند، ضربان قلبش سریع و نامنظم شود، حافظه‌اش را از دست بدهد، از لحاظ لمسی دچار حالت بی‌حسی در ناحیه بازو و پا شود یا به کل یک طرف بدنش بی‌حس شود، عضو جنسی‌اش سفت شود و به حالت شلی قبل برنگردد، وزوز گوش پیدا کند یا دچار سرگیجه شدید و تغییرات بینایی و شنوایی شدید و دائم شود، باید سریعا به اورژانس مراجعه کند.

تادالافیل را همزمان با ویاگرا نخورید
یکی از موارد منع مصرف این داروها حساسیت به دارو است. همچنین افرادی که پزشک فعالیت جنسی را برایشان ممنوع کرده نباید از این داروها استفاده کنند، به خصوص کسانی که به تازگی سکته کرده‌اند. افرادی که مشکلات قلبی دارند و از داروهایی با ترکیبات نیترات استفاده می‌کنند مثل داروهای ایزوسورباید یا نیتروگلیسیرین به صورت قرص، کپسول، پماد، چسب‌های پوستی و ... هرگز نباید همزمان با آنها از این داروها استفاده کنند.

علاوه بر این فرد نباید از یک دسته دارویی، 2 دارو را همزمان بخورد، برای مثال نباید تادالافیل و سیلدنافیل را همزمان بخورد. همچنین اگر فرد برای مشکلات جنسی از قبل داروهای دیگری چه گیاهی و چه غیر گیاهی با تجویز یا بدون تجویز پزشک مصرف می‌کند نباید همزمان با آنها از این داروها استفاده کند، مگر اینکه پزشک صلاح بداند. همچنین افرادی که نسبت به یک داروی دیگر مثل آسپیرین و ... یا غذای خاصی حساسیت دارند باید حتما این موضوع را با پزشک درمیان بگذارند.

داروهای موثر بر ناتوانی جنسی در مردان

داروهای موثر در ناتوانی جنسی
در خبرها آمده بود که 25 تا 40 در صد از مردان بالای 40 سال به ناتوانی جنسی دچارند.
از طرفی در آمارها می خوانیم که بین 40 تا 75 درصد از مردم به صورت خوددرمانی از انواع داروها استفاده می‌کنند. این در حالی است که بسیاری از داروها ممکن است موجب بروز ناتوانی جنسی شوند و این موضوع در 25 درصد از افرادی که به درمانگاه‌های ناتوانی جنسی مراجعه می‌کنند، مشاهده می‌شود.در این صورت، وقت و هزینه زیادی صرف درمان آن می‌شود، در حالی که علت آن ساده و مشخص است.

آقای دکتر صفری‌نژاد مشاور ناتوانی جنسی ،درباره داروهای عامل بروز ناتوانی جنسی در مردان توضیح می دهند:
چرا برخی داروها موجب بروز ناتوانی جنسی می‌شوند؟
سوال خوبی است. ببینید، بسیاری از مواد دارویی سبب اختلال نعوظ، کاهش میل جنسی و اختلال انزال می‌شوند، هر چند مکانیسم آن در بسیاری از موارد ناشناخته است و مطالعات کنترل شده کمی در این زمینه انجام شده است. ناقل‌های شیمیایی اعصاب مرکزی شامل هیدروکسی تریپتامین، نورآدرنالین و دوپامین در عملکرد جنسی دخالت دارند و ممکن است با داروهای آنتی‌سایکوتیک یا ضد روانپریشی و ضد افسردگی و داروهایی که از طریق اعصاب مرکزی یعنی مغز موجب کاهش فشارخون می‌شوند، تداخل کنند و عملكرد جنسی مردان را مختل كنند.

از داروهایی که ضدهورمون مردانه است برای ما بگویید. چه داروهایی از این گروه موجب ناتوانی جنسی می‌شود؟
سایمتیدین از جمله داروهایی است كه ضد گیرنده‌های هیستامینی h2 است و موجب کاهش میل جنسی و اختلال نعوظ می‌شود. به نظر می‌رسد علت این عارضه ناشی از عملکرد ضد هورمون جنسی مردانه این دارو و افزایش پرولاکتین خون است. داروهای دیگری که موجب اختلال نعوظ می‌شوند، استروژن‌ها و داروهای با اثر ضد هورمون جنسی مردانه مانند کتوکونازول و سیپروترون استات است.

آیا داروهای ضد فشارخون می توانند موجب ناتوانی جنسی ‌شود یا خیر؟
بله، داروهایی که برای درمان بیماران مبتلا به پرفشاری خون به کار می‌رود، کم و بیش بیماران را به اختلالات نعوظ دچار می‌کند. داروهایی مانند متیل‌دوپا و کلونیدین از طریق تاثیر بر هیپوتالاموس 10 تا 25 درصد مردان، سبب اختلال نعوظ آنان می‌شود. رزرپین موجب کاهش ذخیره کاتکولامین‌ها مانند دوپامین و آدرنالین و 5 هیدروکسی تریپتوفان و در نتیجه اختلال نعوظ می‌شود. همچنین رزرپین از طریق ایجاد افسردگی نیز سبب ناتوانی جنسی و اختلال انزال می‌شود.

داروهای ضد پر فشاری خون در برخی موارد از طریق تاثیر روی عضلات صاف سبب اختلال نعوظ می‌شود. داروهای بلوک‌کننده‌های کانال‌های کلسیم یکی از این گروه داروها است. داروهایی مانند فنوکسی بنزامین و فنتولامین نیز موجب ناتوانی جنسی و اختلال انزال (انزال به داخل مثانه) می‌شود. داروهای مهارکننده گیرنده‌های بتا آدرنرژیك مانند پروپرانولول و آتنولول بیشتر از طریق تاثیر محیطی، موجب اختلال نعوظ می‌شوند.

داروهای مدر (ادرار آور) هم از گروه داروهای کنترل‌کننده فشارخون هستند. آیا این دسته دارویی هم موجب بروز ناتوانی جنسی آقایان می‌شود؟
داروهای مدر کمترین عارضه را از نظر ایجاد اختلالات جنسی در میان داروهای ضد پرفشاری خون دارند. از مدرهای تیازیدی مانند هیدروکلروتیازید به‌عنوان داروهای کنترل‌کننده فشارخون كه سبب اختلال نعوظ و کاهش میل جنسی می‌شود، می‌توان نام برد.

مدرهای کاهش‌دهنده دفع ادراری پتاسیم مانند اسپیرینولاکتون حداکثر در 30 درصد مردان، اختلال نعوظ ایجاد می‌کند. این داروها می‌توانند سبب کاهش میل جنسی شده و موجب بزرگ شدن پستان‌ها و درد در آنها شوند. در برخی مطالعات 31 درصد از افرادی که برای درمان افزایش فشارخون، فقط از مدرها استفاده می‌کردند، دچار ناتوانی جنسی شده‌اند.

داروهای موثر بر عروق چطور؟
اگر بخواهم درباره این داروها بگویم، باید به داروهای مهارکننده گیرنده‌های بتا یا بتابلوکرها اشاره می‌کنم. از این گروه، پروپرانولول، قوی‌ترین دارویی است که در مقایسه با هم گروه‌های خود مانند آتنولول، پیندولول و متوپرولول بیشتر موجب ناتوانی جنسی می‌شود. این دارو در 15 درصد از موارد ممکن است سبب اختلال نعوظ شود. بلوک‌کننده‌های گیرنده‌های آلفا نظیر دوکسازوسین ممکن است با تاثیر بر اعصاب سمپاتیک، موجب بهبود نعوظ شوند. مهاركننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین مانند کاپتوپریل و انالاپریل بر نعوظ تاثیر ندارند.

داروهای آرام بخش هم ممکن است موجب بروز ناتوانی جنسی شوند؟
بله، داروهای آرام بخش می‌توانند سبب ناتوانی جنسی و کاهش میل جنسی و اختلال انزال شوند که این عارضه ناشی از آثار تسکینی، افزایش پرولاکتین و تاثیر روی دستگاه عصبی خودکار و اعصاب مرکزی است. همه داروهای ضد افسردگی به درجات گوناگون سبب ناتوانی جنسی، کاهش میل جنسی و تاخیر در ارگاسم یا اوج عمل جنسی یا از بین رفتن آن می‌شوند. بنزودیازپین‌ها مانند دیازپام، اکسازپام، لورازپام و كلردیازپوكساید و همچنین مپروبامات که از گروه داروهای کاربامات و ضد اضطراب است، سبب کاهش میل جنسی و همچنین سبب ناتوانی جنسی می‌شوند.

داروهای پایین آورنده چربی هم موجب ناتوانی جنسی می‌شوند؟
بله، به ویژه کلوفیبرات از جمله داروهایی است که برای درمان افزایش چربی خون مصرف می‌شود كه در 14 درصد از افراد موجب ناتوانی جنسی شده است.

و نکته آخر؟
نکته مهمی که باید یادآوری کنم این است که در میان افرادی که به علت بیماری‌های قلبی‌عروقی از داروهای مربوطه استفاده می‌کنند، آشنایی آنان با عارضه ناتوانی جنسی ناشی از این داروها موضوع شایعی است و حتی در برخی از این موارد، افراد برای برگشت توانایی جنسی خود، دارو را کنار می‌گذارند. تعداد زیادی از داروها می‌توانند در پی عوارض نا خواسته آنها سبب اختلال نعوظ شوند، به طوری که ممکن است تا 25 درصد از علل ناتوانی جنسی در افرادی که به کلینیک‌های ناتوانی جنسی مراجعه می‌کنند، دارویی باشد.

از کجا بفهمیم اختلال جنسی داریم؟
با توجه به آمار بالای ناتوانی جنسی در جوامع مختلف و گستردگی موضوع اختلالات جنسی تصمیم بر این داریم که  به بررسی ناتوانایی‌ها و اختلالات جنسی شایع بین خانم‌ها و آقایان بپردازیم.

ناتوانی جنسی را بی‌درمان رها نکنید
مدتی است که در یک اداره دولتی در حیطه روانشناسی و مشاوره خانواده خدمت می‌کنم. چندی پیش مطلبی در مورد روش‌های پیشگیری و درمان ناتوانی‌های جنسی در محل کارم به اشتراک گذاشتم. مطلب را مثل همیشه با سلسله مراتب برای گروه آموزش ارسال کردم تا از آن طریق برای همکاران به اشتراک گذاشته شود اما به ظهر نرسیده از گروه آموزش با من تماس گرفتند که «آقای دربانی متاسفانه این مطلب را نمی‌توان در اداره به اشتراک گذاشت».

اما باید بدانیم ناتوانی در هر موضوعی می‌تواند به عقده حقارت، کاهش اعتماد به نفس و تضعیف عزت نفس منجر شود و هر چه زودتر جلوی آن را بگیریم، ضرر کمتری نصیب مان خواهد شد و در این زمینه هم باید اطلاع‌رسانی کرد و آموزش داد.

خجالت را کنار بگذارید!
چندی پیش مراجعی داشتم که هر از گاهی تماس می‌گرفت و می‌گفت: «خواهرم افسرده است و برای درمان مطب نمی‌آید چون خجالت می‌کشد، می‌شود شما چند راهکار بدهید؟» چند روز بعد آمد مرکز مشاوره و گفت: «من همانم که هر از گاهی برای خواهرم مشاوره می‌خواستم؛ من خودم مشکل دارم اما خجالت می‌کشیدم بگویم.» من هم در جواب گفتم: «تا به حال دچار آنفلوآنزا یا سرما خوردگی شده‌ای؟» گفت: «بله خیلی!»؛ گفتم: «آن موقع خجالت کشیدی بری دکتر؟» و در جواب گفت: «نه.» من هم گفتم: «این هم یک نوع بیماری است و خجالت‌نداره!»

۳ میلیون زوج ایرانی ناتوانی جنسی دارند؟!
ناتوانی جنسی هم در آقایان وجود دارد و هم در خانم‌ها، اما در زن و مرد به شکل‌های متفاوتی خود را نشان می‌دهد. گفته می‌شود که شایع‌ترین مشکل درمان نشده در جوامع مختلف ناتوانی جنسی است و تنها یک درصد از افراد مبتلا به ناتوانی جنسی تحت درمان قرار می‌گیرند. شایع‌ترین علل عدم درمان ناتوانی جنسی نیز نداشتن اطلاعات کافی در مورد روش‌های درمانی مطمئن و بدون خطر است. تخمین زده می‌شود  بیش از ۱۰ درصد از افراد جامعه (حدود ۳ میلیون زوج در ایران) دچار مشکل ناتوانی جنسی باشند؛ پس شما تنها نیستید.

امروزه درمان راحت‌تر است
در دهه ۵۰ میلادی نظریه‌ای بیان شد که می‌‌گفت بیش از ۹۰ درصد از اختلالات مربوط به نعوظ، جنبه روانی دارد و باید بر مسائل روحی و روانی بیماران تمرکز کرد. اما امروزه پیشرفت دانش پزشکی و روش‌‌های مدرن اورولوژی نشان می‌‌دهد بیش از ۵۰ درصد از ناتوانی‌های جنسی علل ارگانیک (اختلال در سیستم عصبی، بیوشیمیایی و عروقی) دارند. این نکته روشن می‌‌کند که این اختلال را می‌‌توان آسان‌تر درمان کرد.

به هر حال، پزشکان بر این عقیده‌ هستند که بر هم خوردن تعادل سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک، اساس بروز ناتوانی‌های جنسی ناشی از مسائل سایکولوژیک است. بسیاری از بیماران روانی همچون افراد مبتلا به افسردگی‌، بیماران دو قطبی البته در فاز افسردگی و… از جمله کسانی‌ هستند که بیشتر درگیر این اختلال می‌شوند.

انواع ناتوانی جنسی
ناتوانی جنسی یک مشکل مشترک است که بیمار و همسرش را تحت تاثیر قرار می‌دهد. درمان آن نیز نیازمند کمک زوجین در طول درمان است. دو نوع ناتوانی جنسی وجود دارد: اولیه و ثانویه. مردانی که ناتوانی جنسی‌شان از نوع اولیه است هیچگاه توانایی کافی برای انجام یک رابطه جنسی به طور مطلوب را نداشته‌اند. این نوع ناتوانی بسیار نادر است و معمولا دلایل عمیق روانشناسی مثل ترس از صمیمیت، احساس گناه و اضطراب برای آن مطرح است.

در ناتوانی جنسی ثانویه بیمار توانایی فعال شدن عضو جنسی خود را بعد از مدتی از دست می‌دهد. این نوع ناتوانی متداول‌تر است و مردانی که به آن مبتلا هستند فقط توانایی انجام حدود ۲۵ درصد از فعالیت جنسی را دارند. ناتوانی ثانویه معمولا به طور تدریجی ایجاد می‌شود و درمانش هم نسبت به نوع اول ساده‌تر است.

چه کسانی در خطر ابتلا هستند؟
میلیون‌ها زوج در دنیا از مشکل ناتوانی جنسی رنج می‌برند. با افزایش سن از ۵۰ سال به ۷۰ سال شیوع این مشکل از حدود ۵ به ۱۵ درصد افزایش می‌یابد. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد که ۶۰ درصد از مردان در دهه پنجم عمر خود قادر به فعالیت جنسی هستند اما با رسیدن به دهه هفتم زندگی این توانایی تنها در ۳۳ درصد آنها وجود دارد. ۶۰ درصد از مردانی که دچار سکته قبلی شده‌اند نیز از ناتوانی جنسی رنج می‌برند و ۵۰ درصد از افراد دیابتی این مشکل را دارند. لازم به ذکر است که ناتوانی جنسی حتی در ۵ درصد از افراد زیر ۴۰ سال با درجات مختلف وجود دارد.

اگر درمان نشود مزمن می‌شود!
ناتوانی جنسی اگر چه مشکل شایعی برای یک زوج محسوب می‌شود اما قابل درمان است. ناتوانی در بسیاری از مردان به صورت نعوظ ناقص یا اشکال دیگر آن دیده می‌شود اما می‌تواند به صورت دائمی و مزمن باقی بماند. به طور ساده عدم توانایی در ایجاد و حفظ نعوظ مناسب برای انجام مقاربت موفق را ناتوانی جنسی مردان می‌گویند. این ناتوانی نه تنها تاثیر بسیار زیادی روی کیفیت زندگی دارد بلکه مشکل مشترکی است که خود شخص و همسر او را تحت تاثیر قرار می‌دهد و باعث اضطراب، افسردگی و کاهش رضایت‌شخصی از زندگی زناشویی و از بین رفتن اعتماد به نفس می‌شود که هر یک از این مشکلات به تنهایی باعث افزایش عوارض روحی و اجتماعی مربوط به این بیماری می‌شوند لذا درمان ناتوانی جنسی از اولویت‌خاصی برخوردار‌است.

بیماری‌هایی که باعث ناتوانی جنسی می‌شوند
به‌طور کلی در ۱۵ درصد از موارد علت ناتوانی جنسی بروز مشکلات روحی (معمولا در افراد جوان ) و در ۸۵ درصد از موارد به دلیل اختلال در عملکرد فیزیولوژیک شخص است که شایع‌ترین علل آن در ۴۰ درصد از موارد بیماری‌های عروقی (مانند تصلب شرایین)، ۳۰ درصد دیابت، ۱۰ درصد اختلالات عصبی (مانند قطع نخاع، پارکینسون، ام‌اس و …)، ۹ درصد جراحی‌های لگن و صدمات آن، ۸ درصد داروهای مختلف و مواد مخدر (مانند سیگار، داروهای ضد فشار خون و داروهای ضد افسردگی) و ۳ درصد اختلالات هورمونی هستند.

اولین قدم، پذیرش وجود ناتوانی
اولین قدم و چه بسا مشکل‌ترین مسئله در این بیماران پذیرش وجود مشکل است زیرا پس از آن می‌توان به آسانی روشی برای درمان آن یافت. برای اینکه نعوظ آلت تناسلی ایجاد شود، باید قسمت‌های مختلف بدن با یکدیگر هماهنگ شوند. یک مرد، تنها به این دلیل که می‌خواهد، نمی‌تواند به سادگی نعوظ پیدا کند.

برای ایجاد نعوظ هماهنگی بین روان آدمی، مغز و دستگاه اعصاب مرکزی و محیطی، هورمون‌های خونی، عروق خونی اعم از شریان و ورید برای ورود جریان خون به داخل عضو و عدم خروج آن ضروری است. در صورت وجود اختلال در هر کدام از اعضا و دستگاه‌های دخیل در نعوظ، ناتوانی جنسی ایجاد می‌شود.

خود را آزمایش کنید
برای اینکه ببینید ناتوانی جنسی‌تان مربوط به عوامل جسمی است یا روانی می‌توانید از این آزمایش ساده استفاده کنید. مرد‌ها شب هنگام موقع خواب و در صبحگاه بارها دچار تحریکات جنسی می‌شوند. اگر شما نیز این تحریکات را داشته باشید و عضو تناسلی‌تان چند بار موقع خواب فعال شود، معلوم است که حالت طبیعی داشته و کلیه عصب ها، ماهیچه‌ها و رگ هایی که در این زمینه کاربرد دارند، درست کار می‌کنند.

این نشان می‌دهد که دلیل ناتوانی جنسی جای دیگر است نه اشکالات جسمی. برای مشخص کردن این مسئله می‌توانید به سادگی با تر کردن عضو و چسباندن یک برچسب به خواب بروید. پس از بیدار شدن در روز اگر برچسب سرجایش نباشد به این معناست که در شب دچار تحریکات شده‌اید و کاملا سالم‌هستید.

کدام بیماری‌‌ها ناتوانی جنسی می‌آورند؟
اختلال در نعوظ عمدتاً بیماری عروقی است، ازاین روی هر مرضی که سبب اختلال در عروق بدن شود، می تواند منجر به اختلال نعوظ شدید در مردان شود. درادامه مهم‌ترین بیماری‌هایی که مردان را مستعد ابتلا به اختلال در نعوظ می کنند، به اختصار توضیح خواهیم داد.

دیـابـت
مرض قند یا دیابت یکی از شایعترین عوامل ایجاد کننده اختلال نعوظ در مردان است. دیابت با اثرات سوء روی عروق، اعصاب و بافت آلت تناسلی سبب اختلال در نعوظ می‌گردد. دیابت با اثرات سوئی که روی عروق دارد، عروق قلب را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد و سبب نارسائی عروق قلب می‌شود.

برای 10 درصد مردانی که به علت اختلال در نعوظ به پزشک مراجعه می‌کنند، در بررسی‌ها مشخص می‌شود که از قبل مبتلا به دیابت بوده اند ولی نمی دانسته‌اند. 28 درصد مردان 59-20 ساله که مبتلا به دیابت نوع یک هستند، مبتلا به ناتوانی جنسی خواهند بود. هر سال که از ابتلای به بیماری دیابت می‌گذرد، 4.5 درصد احتمال ابتلا به ناتوانی جنسی افزایش می‌یابد. برای مثال در مردی که سابقه 10 ساله ابتلا به دیابت دارد، خطر بروز ناتوانی جنسی 45 درصد است.

افزایش چربـی خون
امروزه مشخص شده است که ناتوانی جنسی می‌تواند به دلیل چربی خون بالا در فرد باشد. در مردانی که مبتلا به ناتوانی جنسی هستند، میزان بیماری‌های عروقی قلب بیشتر از مردان طبیعی است. افزایش چربی خون سبب مسدود شدن عروق و کاهش میزان جریان خون عضو مربوطه می شود.

افزایـش فشـارخـون
در مردانی که مبتلا به پر فشاری خون هستند، میزان ناتوانی جنسی بیشتر از افراد طبیعی است. بعضی از داروهایی که برای فشارخون مصرف می‌شوند، خودشان می توانند سبب اختلال جنسی شوند، ولی خود فشارخون هم به‌صورت مستقل مرد را مستعد ابتلای به اختلال نعوظ می‌کند. میزان شیوع ناتوانی جنسی کامل در مردان مبتلا به پرفشاری خون که بعضی از انواع داروهای ضد فشارخون را مصرف می‌کنند، 3 برابر مردان با فشارخون طبیعی است.

برخی از داروهای ضد فشارخون برعملکرد جنسی اثرات سوءدارند ، ولی افراد مبتلا به فشارخون که دارو مصرف می‌کنند، به هیچ وجه نباید دارو را سرخود قطع كنند، بلکه باید این داروها را با مشورت پزشک معالج در صورت امکان با داروهای دیگری جایگزین نمایند زیرا اولویت، فشارخون طبیعی است.

سکته مغزی
سکته مغزی سومین علت مرگ است و 5.5 میلیون نفر در دنیا به آن مبتلا هستند. هر قدر امید به زندگی بالاتر می‌رود، میزان بروز سکته مغزی نیز افزایش می یابد. پس از سکته مغزی، عملکرد جنسی، فعالیت جنسی و میزان رضایت از روابط زناشویی، دستخوش تغییرات عمده می‌شود. علت اختلال جنسی پس از سکته مغزی مجموعه‌ای از عوامل جسمی و روانی است.

معمولاً افرادی که دچار سکته مغزی می‌شوند، برخی علل زمینه ای، مانند فشارخون، دیابت و بیماری قلبی- عروقی دارند و ممکن است قبل از سکته مغزی، داروهای متعددی نیز مصرف كنند. وجود بیماری‌های زمینه ای منجر به سکته مغزی و استفاده از برخی از داروها، از عوامل مستعد کننده بروز اختلال جنسی هستند، بنابراین درصد مهمی از افراد مبتلا به سکته مغزی، از قبل دارای درجاتی از اختلالات جنسی خواهند بود، که عوارض ناشی از سکته مغزی، مزید بر علت شده و مشکلات عملکرد جنسی بیمار را بیشتر و شدیدتر می‌كند.

ضایعات سیستم عصبی
هر نوع بیماری‌ای که سبب اختلال در سیستم عصبی بدن گردد، می تواند منجر به بروز اختلال در عملکرد جنسی شود. سردسته این بیماری‌ها، ضایعات نخاعی و مغزی (مثلاً قطع نخاع به‌علت تصادف)، بیماری ام‌اس و بیماری پارکینسون هستند. بیماری ام‌اس متأسفانه بیشتر افراد را در سنین جوانی مبتلا می‌کند. خانم‌ها دو برابر بیشتر از آقایان مبتلا می شوند، ولی شدت بیماری در مردان بیشتر است. حدود 70 درصد بیماران مبتلا به ام‌اس به نوعی از اختلال جنسی نیز مبتلا خواهند شد.

حدود 50 درصد مردان مبتلا به ام‌اس از اختلال در نعوظ رنج می برند. بیشترین علت اختلال در نعوظ، آسیب به سیستم عصبی بدن است، ولی عوامل روحی روانی و محدودیت حرکتی نیز در این بیماران، نقش مهمی را بازی می کنند. بیماری پارکینسون نیز با تخریب پیشرونده سیستم عصبی همراه است. یک درصد مردم در طول زندگی مبتلا به پارکینسون می شوند. اختلالات جنسی در این بیماران بسیار شایع است. حدود 60 درصد این بیماران مبتلا به اختلال در نعوظ می شوند. تقریباً میزان شیوع اختلال در نعوظ در بیماران مبتلا به پارکینسون، دو برابر مردان طبیعی هم سنشان است.

بیماری هورمونـی
از بیماری‌های هورمونی، هم کم‌ کاری تیروئید و هم پرکاری تیروئید، می‌توانند سبب ایجاد اختلالات جنسی شوند. مهمترین علت هورمونی اختلال جنسی، کم کاری غدد جنسی (بیضه‌‌ها) می‌باشد. علل هورمونی را هم می‌توان به راحتی تشخیص داد و هم می توان به راحتی درمان نمود. یکی از علل مهم کم کاری غدد جنسی، استفاده از داروهای هورمونی برای بدن سازی توسط جوانان می باشد.

کم کاری غدد جنسی ناشی از سوء مصرف داروهای هورمونی گاهاً چنان شدید است که دیگر غیر قابل برگشت می شود. لازم به ذکر است که هر عاملی‌که سبب کم کاری غدد جنسی گردد، علاوه بر ایجاد اختلال جنسی، می تواند منجر به كاهش قدرت باروری مردان گردد. افرادی که برای بدن‌سازی از مواد هورمونی استفاده می‌کنند، باید این نکته را به خاطر بسپارند که هرقدر عضلات آنها به‌طور کاذب با این داروها باد می‌کنند، به همان اندازه نیز بیضه‌‌های آنها تحلیل می روند.

من جوانان بسیار زیادی را دیده‌‌ام که دور بازوی آنها شاید بیش از دور ران یک فرد عادی باشد، ولی بیضه‌‌های آنها کاملاً تحلیل و از بین رفته و اندازه کمتر از یک سنجد دارند. اینگونه افراد قدرت باروری خود را که همان بچه‌دار شدن است را تقریباً صد در صد از دست می‌دهند.

چاقی
چاقی میزان بروز اختلال نعوظ را تقریباً دو برابر می کند. چاقی به عنوان یک عامل مستقل در ایجاد اختلال نعوظ شناخته شده است. روش دقیق محاسبه وزن ایده آل محاسبه «شاخص وزن بدن» می باشد، که بدین صورت محاسبه می شود: وزن بر حسب کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد بر حسب متر. مثلاٌ شاخص وزن بدن یک فرد با وزن70 کیلوگرم و قد 1.8 متر، برابر 21.6 خواهد بود. اگر شاخص وزن بدن مساوی یا کمتر از 25 باشد، طبیعی محسوب می شود.

شاخص وزن بدن ما بین 30-26 نشان دهنده اضافه وزن است، و شاخص وزن بدن بیش از 30 چاقی محسوب می‌شود که مرضی است. یک سوم از مردان چاق مبتلا به اختلال نعوظ، فقط با کاهش وزن خود به وزن ایده آل، عملکرد جنسی طبیعی خواهند داشت و در دو سوم بقیه، درمان آسانتر خواهد بود.

فهرست بیماری‌هایی که فرد را مستعد ابتلای به اختلال جنسی می‌نمایند، بسیار طولانی است. در سطور فوق، فقط به بیماری‌هایی‌که ما بین عامه مردم تقریباً شناخته شده اند، اشاره گردید. تغییرات در نحوه زندگی مثل فعالیت بدنی، ترک سیگار، اصلاح رژیم غذائی، کنترل مناسب فشارخون، داشتن وزن ایده آل، استفاده از داروهایی که کمتر اثر سوء بر روی عملکرد جنسی دارند، در کاهش بروز یا بهبود اختلالات جنسی این افراد بسیار کمک کننده است. سیگار کشیدن خطر بروز اختلال نعوظ در مردان را 50 درصد زیاد می‌کند.

کشیدن سیگار بدترین نوع اختلال در نعوظ (نشت وریدی) را ایجاد می‌کند. مطلب حائز اهمیتی که می‌بایست در این قسمت ذکر شود، داروهایی است که در درمان اختلالات نعوظ در مردان به‌کار می‌روند. بعضی از این داروها علی‌رغم عوارض جانبی بالقوه خطرناک، در بسیاری از داروخانه‌‌ها بدون نسخه در اختیار مردم قرار می‌گیرند. بدتر از همه داروهائی هستند که در شبکه‌‌های ماهواره ای تبلیغ می‌شوند، علاوه بر اینکه ترکیب اکثر آنها مشخص نیست، به راحتی با یک تلفن در اختیار مصرف‌کننده قرار داده می‌شوند.

این داروها حتی در افراد طبیعی می‌توانند بسیار پر عارضه باشند، و در افرادی که مبتلا به فشارخون، بیماری‌های قلبی عروقی و یا سکته مغزی هستند، عوارض بسیار بیشتر و خطرناکتر هستند. بنابراین تأکید می شود، از این نوع داروها به هیچ وجه بدون مشورت پزشک استفاده نشود. هر فرد بیماری داروی مخصوص به خود را لازم دارد، و نمی توان یک نسخه را به تمام بیماران پیچید.

خلاصه اینكه...
1- صرف ابتلای به هریک از بیماری‌های مذکور، دلیل حتمی وقوع اختلال جنسی در آینده نیست. داشتن هریک از بیماری‌های فوق فقط خطر ابتلا به اختلال جنسی در آینده را نسبت به جمعیت طبیعی زیاد می‌کند که بسته به نوع بیماری، درصد آن خیلی کم یا خیلی زیاد خواهد بود.

2- هر فردی که دارای یکی از بیماری‌های فوق می‌باشد و نیز مبتلا به اختلال جنسی است، دلیل بر این نیست که علت اختلال جنسی وی، بیماری کنونی اوست. علت اصلی، پس از بررسی‌های دقیق مشخص می‌شود.
3- در افرادی که مبتلا به یک بیماری مساعد کننده بروز اختلال جنسی هستند، با اتخاذ تدابیری می‌توان تا حدودی از ایجاد آن جلوگیری و یا حداقل زمان بروز آن را به تأخیر انداخت و نیز از شدت آن کاست.

ناتوانی جنسی خود را چگونه به همسر خود بگویید؟
آیا فکر می کنید که با مشکل اختلال نعوظ مواجه هستید؟ این مقاله می تواند در کاهش و یا رفع مشکلات بین زوجین ناشی از اختلال نعوظ به شما کمک کند.

به عنوان اولین نکته که بسیار هم مهم می باشد به یاد داشته باشید که در مورد نگرانی های خود برای اختلال نعوظ حتما با همسر خود صحبت کنید.  ممکن است این کار چندان ساده نباشد. متاسفانه مشکلات فرهنگی و تربیتی باعث شده اند که ما برای بیان عواطف و این دست مشکلات احساس راحتی نداشته و با مشکل رو به رو باشیم.
در کلینیک های توانبخشی جنسی، بارها مشاهده شده است که فردی که دچار اختلال نعوظ شده است بیان می کند که "من نمی توانم در این مورد با همسر خود صحبت کنم."

اگر با همسر خود صحبت نکنیم چه خواهد شد؟
تجربه نشان داده است که صحبت نکردن در مورد مشکل اختلال نعوظ می تواند مشکلات قابل توجهی را به وجود بیاورد.
چرا؟ خب، برای شروع بهتر است اثرات احتمالی آن را بر روی شخص مقابلتان بیان کنیم. حقیقت این است که همسر شما:
- دچار سردرگمی می شود و در واقع این قضیه که شما از همسرتان رابطه جنسی طلب نمی کنید ذهن وی را مشغول خواهد کرد.
- ممکن است احساس کند که مورد تمسخر واقع شده است.
- ممکن است فکر کند که "من دیگر برای همسرم جذاب نیستم."
- ممکن است فکر کند که "حتما چیزی در بدن و ظاهر من وجود دارد که همسرم از من دوری می کند."
- ممکن است به شما مشکوک شود.
- و یا حتی ممکن است فکر کند که شما از رابطه جنسی با وی خسته شده اید و به همین خاطر از او دوری میکنید.

 سایر نتایج احتمالی عدم برقراری رابطه جنسی با همسرتان عبارت است از:
- برخی از زنان گمان می کنند که شوهر آنها دارد به آنها خیانت می کند و حتی ممکن است مقابله به مثل کنند.
- ممکن است آنها فکر کنند که شوهرشان همجنسگرا شده است.
- در برخی موارد حتی ممکن است که زن تصمیم به جدایی و طلاق بگیرد.
پس به یاد داشته باشید که بیان نکردن مشکل اختلال نعوظ می تواند باحث ناراحتی همسر شما شده و تاثیرات بسیار بدی را بر روی روابط شما بگذارد.

شما به کمک همسر خود نیاز دارید
یکی دیگر از دلایلی که شما باید با همسرتان صحبت کنید این است که شما به کمک او نیاز دارید.

در وهله اول، حمایت عاطفی همسر شما می تواند به شما کمک کند. بسیار مهم است که بدانید کسی که دوستش دارید و او نیز شما را دوست دارد در هنگام بروز مشکلات در کنار شما خواهد بود. در این حالت دو نفر برای مقابله با یک مشکل با هم متحد می شوند.

 دوما، همسر شما می تواند برای به دست آوردن نعوظ به شما کمک کند. امتحان کردن پوزیشن ها و روش های مختلف تحریک می تواند به شما در به دست آودن نعوظ کمک کند. همسر شما می تواند برای این کار از دست یا دهان نیز استفاده کند. معمولا تحریک دهانی می تواند مشکل نعوظ شما را حل کند.

 سوما، بهتر است برای درمان اختلال نعوظ همراه با همسرتان به پزشک مراجعه کنید. تقریبا تمام کارشناسان معتقدند که افرادی که برای درمان اختلال نعوظ خود همراه با همسرشان به پزشک مراجعه می کنند، به علت حمایت هایی که همسرشان از آنها انجام می دهد، احتمال بهبودی بیشتری خواهند داشت.

ناتوانی جنسی خود را چگونه به شریک جنسی خود بگوئید؟
اغلب بعد از صحبت کردن در مورد اختلال نعوظ هیچ مشکلی به وجود نخواهد آمد، چرا که همسر شما نیز به این قضیه فکر خواهد کرد که در حال حاضر یک مشکل وجود دارد، پس بهتر است برای رفع آن تلاش کنیم نه اینکه مشکل جدیدی را نیز به وجود بیاوریم.
 البته مشکل اصلی صحبت کردن در این مورد این است که مرد نمی داند این قضیه را چگونه بیان کند.

این جملات ممکن است به شما کمک کند:
- یک مشکلی هست که باید در موردش باهات صحبت کنم.
- من یه کمی با اندام جنسی/عشق بازی/یکی از اعضای بدن/رابطه جنسی مشکل دارم. (هر کدام که شما احساس راحتی بیشتری با آن می کنید)
- دلیل اینکه این مدت نتونستم کنارت باشم این بوده که من با نعوظ مشکل دارم.
- برای من یه مشکلی پیش اومده و برای حل کردنش به کمکت نیاز دارم.

 شریک جنسی خود را مطمئن کنید
 بسیار بسیار مهم است که همسر خود را در مورد مسائل زیر مطمئن کنید:
- شما هنوز عاشق او هستید.
- شما هنوز هم شریک جنسی خود را جذاب و زیبا می دانید.
- مشکل از طرف شما است نه از طرف همسرتان
- پای هیچ شخص دیگری در میان نیست.
- مشکل را می توان به کمک دارو و سایر لوازم توانبخشی جنسی درمان کرد.
- شما برای درمان مشکل خود مصمم هستید.

اگر مشکلی در روابط من با همسرم به وجود آمد چه باید کرد؟
بدون شک اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی) فشار زیادی را بر روی روابط بین زوجین وارد می کند. ممکن است مرد یا زن و یا هر دو با علائم استرس مواجه شوند. زمانی که این مشکل رخ می دهد، هر دو طرف باید برای دریافت کمک های بیشتر و تخصصی تر اقدام کنند. تلاش نکنید که به تنهایی مشکل را حل کنید. به پزشک مراجعه کنید و در مورد مراکز مشاوره و سایر خدمات پزشکی ممکن برای حل این مشکل با ایشان مشورت کنید.
می توانید برای پیدا کردن مراکز مشاوره از اینترنت و یا مراکز 118 نیز کمک بگیرید. معمولا هزینه های درمانی اختلال نعوظ بالا نبوده و می توانید با خیال راحت برای درمان ناتوانی جنسی خود اقدام کنید.

جمع بندی
اگر شما به اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی) مبتلا هستید، سکوت بدترین کاریست که می توانید انجام دهید. پس بعد از مواجه با این مشکل بدون ترس و استرس، شریک جنسی و پزشک معتمدتان را در جریان بگذارید.