میل جنسی زنان در سنین مختلف بعد از بلوغ دچار کاهش و افزایشاتی می شود که نتیجه تغییرات و تحولات سیستم بدنی می باشد. در یک دوره میل جنسی زنان به اوج می رسد و در دوره ی سنی خاصی این میل کاهش می یابد.

افزایش و کاهش میل جنسی زنان در سنین جوانی و پیری چگونه است؟

میل جنسی در اشخاص پیرو وضعیت روحی ، جسمانی میباشد و در این میان هورمونهای استروژن و تستسترون قادر است در میل جنسیو شرایط جسمانی خانمها و آقایان تاثیر گذار باشد. اما در تازه ترین تحقیقات پژوهشگران در سال 2010 بر روی دختران مجرد و زنان متاهل نتایج جالبدیگری از راز میل جنسی زنان کشف گردید که در این مقاله مختصری از آن به شرح ذیل در اختیار شما قرار داده میشود.

دیویدباس روانشناس و پژوهشگر دانشگاه تگزاس با گروه تحقیقاتی خود متوجه آن شدندزنان در دوره سنی دهه 30 و دهه 40 زندگی خود نسبت به سایر دوره های زندگی خود میل جنسی بیشتری دارند، همچنین پیرو این تحقیق مشخص گردید زنان سنین 27 تا 45 سال دارای تخیلات جنسی قوی تر و تمایلات جنسی بیشتری حتی نسبت به دختران سنین 18 تا 26 سال که در در محیط دانشگاه ارتباط بیشتری با جنس مخالف دارند ، هستند.

سن اوج میل جنسی زنان

علت اوج میل جنسی زنان در سن 30 تا 40 سالگی

دانشمندان معتقدند تکامل زن با افزایش میل جنسی رابطه مستقیم دارد و میل جنسی همزمان با تکامل زن بطور قابل توجهی با افزایش همراه است. یکی از نظریه های ارائه شده در این خصوص، علت این پدیده در زنان را به اجداد زنان مرتبط می سازد به نحوی که در سالیان دور خیلی از زنان شاهد از بین رفتن کودکان خود بعلت عواملی نظیر بیماری ، جنگ ، گرسنگیو … بودند از این رو در دهه 20 زندگی خود بیشتر به فکر تولد بچه های بیشترو مراقبت از آنان بودند و وقتی برای صرف نیاز جنسی نداشته اند اما بعد از گذشت دهه 20 زندگی خود با توجه به آنکه کم کم به دوره عدم باروری و یائسگی خود نزدیک میشدند برای افزایش بارداری بیشتر تن به رابطه جنسی میدادند.

برای اثبات این موضوع، یک پژوهشگر به کمک گروه تحقیقاتی خود پرسشنامه ای در اختیاز 827 زن جهت بیان عادت جنسی خود قرار داد و آنها دریافتند که زنانی که اوج دوران باروری خود را گذرانده بودند اما هنوز به سن یائسگینرسیده بودند از لحاظ جنسی فعالتر بودند. این گروه سنی که طی دوره 27 سالگی تا 45 سالگی میباشد علاوه بر داشتن میل جنسی بیشتر تخیلات جنسی قابل توجهی نیز داشتند.

میل جنسی زنان بعد از یائسگی

پیش از این به اثبات رسیده بود، بعلت کاهش سطح و توقف تولید هورمون استروژن بعد از یائسگی (یکی از عوامل پوکی استخوان در زنان) میل جنسی زناننیز تحت تاثیر قرار گرفته و کم کم از شدت آن کاسته میشود اما آنچه مشخص است میل جنسی هرگز از بین نمیرود و تا پایان عمر میتوان آنرا زنده نگه داشت.

افزایش توان جنسی و یا افزایش میل جنسی برای برخی از زوجین تبدیل به یک مشکل شده است این درحالی است که می توان با دنبال کردن چند راه ساده آن را به راحتی به دست آورد.

راه هایی ساده و راحت برای افزایش میل جنسی

افزایش میل جنسی و توان جنسی بسیاری را به سمت مصرف داروهاییبا عوارض سنگین می کشاند اما با انجام حرکات و توصیه های این بخش در کنار سلامتی بدون عوارض می توانید مشکلات مربوط به توان جنسی را بهبود بخشید.

تاثیر حرکات ورزشی در افزایش میل جنسی

یکی از ارکان مهم در حفظ روابط زناشویی وجود رابطه جنسی است که ممکن است براثرعوامل مختلفی این میل کاهش یافته و زندگی زناشویی را به مخاطره بیاندازد. راههای مختلفی برای افزایش و تقویت میل جنسی وجود دارد که مهمترین آنها تغذیه می باشد.

مصرف این مواد غذایی تاثیر فوق العاده ای در افزایش میل جنسی دارد.

بعد از چند سال زندگی مشترک امکان دارد هر یک از طرفین یعنی زن و شوهر نسبت به رابطه زناشوییشان سرد شوند و حتی گاهی با گذشت زمان کاملا قطع می شود و هیچ مقاربت جنسیبین زن و شوهر صورت نمی گیرد. در حالی که یکی ازمهم ترین ارکان در حفظ زندگی زناشویی یک زوج رابطه جنسیاست. این سردی در رابطه از مسائل روانی و عاطفی موجود در زندگی مشترک که بگذریم، تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله فشار کار و زندگی و هوای آلوده و تغذیه نامناسب به وجود می آید.

برای حل این مشکل ویتامین ها و منابع معدنی و مواد خوراکی زیادی وجود دارد که تاثیر فوق العاده ای در افزایش میل جنسی دارند.

ویتامین های مفید برای افزایش میل جنسی

ویتامین A

 یکی از مواد مؤثر در تقویت جنسی ویتامین A است، ویتامین A از ویتامین های محلول در چربی است که نقشی اساسی را در تولید مثل ایفا می کند. این ویتامین در هویج، کلم، شلغم، اسفناج، بروکلی، کاهو، فلفل قرمز و انبه یافت می شود.

 ویتامین های گروه B

 ویتامینهای گروه B نیز در تقویت جنسی نقش دارند. از ویتامین های گروه B، تیامین (B1)، ریبوفلاوین (B2) و نیاسین (B3) بسیار حائز اهمیت می باشند. البته ویتامین های B5، B6، B12 نیز برای کاهش استرسو تنظیم مقدار هورمون های بدن لازم هستند. ویتامین B3 (نیاسین) باعث اتساععروق شده و گردش خون را بهبود می بخشد. این ویتامین همچنین باعث ساخته شدنهورمون های جنسی می شود. مصرف نیاسین نیم ساعت قبل از فعالیت جنسی، هیجان جنسی را افزایش می دهد. ویتامین B6 از افزایش میزان پرولاکتین که خود باعث کاهش میل جنسی می شود، جلوگیری می کند.

 همچنین باعث افزایش باروری در زنان می گردد. ویتامین B12 در مردانی که اسپرم کافی ندارند، مؤثر است.

  ویتامین C

 ویتامین C نیز از ویتامیهای مؤثر در تقویت نیروی جنسی است. ویتامین C جهت عملکرد سالم غدد جنسی لازم است. همچنین اسپرم ها را در برابر اثر رادیکال های آزاد که باعث چسبیدن و عدم تحرک آن ها می شود، محافظت می کند. ویتامین C احتمال بارور شدن تخمک توسط اسپرم را افزایش می دهد. منابع سرشار از این ویتامین انواع مرکبات، توت فرنگی، کیوی، هلو، انبه، گوجه فرنگی و سبزیجات برگ سبز می باشد.

 ویتامین E

 ویتامینE به تولید هورمون های جنسی کمک کرده و گردش آن ها را بهتر می کند و در تقویت جنسی مؤثر است. همچنین اکسیژن لازم برای اندام های تناسلی را فراهم می کند و باعث بهبود استقامت جنسی و رسیدن به ارگاسم (اوج لذت جنسی) می شود. این ویتامین در لقاح سلول تخم مؤثر است. ویتامین E در مغزها، حبوبات، غلات سبوس دار، میوه ها و سبزیجات یافت می شود.

 روی

 روی از آنتی اکسیدان هایی است که باعث عملکرد صحیح غده فوق کلیه می شود. روی برای تولید هورمون تستوسترون (مردانه) و افزایش تعداد اسپرم لازم است. همچنین باعث افزایش استقامت جنسی می شود و احساس خستگی را از بین می برد. در ضمن اسپرم را در برابر باکتری های واژن محافظت می کند. مقدار مورد نیاز روی، 40 میلی گرم در روز می باشد. روی در تخمه کدو تنبل، تخمه گل آفتابگردان، سیر و اسفناج یافت می شود.

 منیزیم

 یکی دیگر از عناصر مؤثر در تقویت جنسی منیزیم است. منیزیم استقامت ماهیچه ها را افزایش می دهد و باعث افزایش تمدد اعصاب(Relaxation) می گردد. همچنین باعث فعال شدن آنزیم های لازم برای متابولیسم کربوهیدرات ها و پروتئین ها می شود. کمبود منیزیم باعث کاهش اکسیژن رسانی به بافت های ماهیچه ای می شود. منابع غنی از منیزیم آجیل و غلات سبوس دار می باشند.

 اسیدهای چرب ضروری

 اسیدهایچرب ضروری در تقویت جنسی مؤثرند. اسیدهای چرب ضروری در تولید هورمون های جنسی نقش دارند و همچنین به ذخیره ی ویتامین های محلول در چربی مثل D،E و Kکمک کرده و فرد را از نظر جنسی فعال نگه می دارند. اسیدهای چرب ضروری در ماهی ها، دانه کتان، کنجد، بادام، جوانه گندم و کدو تنبل به وفور یافت می شود.

 دی هیدرو اپی آندوسترون

 DHEA)Dihydroepiandostron)، هورمونی است که توسط غدد فوق کلیوی ترشح می شود. محققان معتقدند DHEA به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند و باعث کاهش استرس و بهبود خلق و خو می گردد. DHEA را نمی توان از طریق مواد غذایی تأمین کرد و باید مکمل های DHEA مصرف شود. این مکمل به عنوان افرودیت (داروی مؤثر بر میل جنسی)مصرف می شود و دارای عوارض جانبی است. پس توصیه می گردد تجویز آن توسط پزشک صورت گیرد. البته هیچ دلیلی بر اثبات اینکه این مکمل ها مؤثر واقع می شوند، وجود ندارد، ولی بسیاری از مردم معتقدند که این ترکیبات، مؤثر هستند.آثار سوء این مکمل ها عبارت اند از:سردرد، اختلال بینایی و حتی نابینایی و اختلالات جنسی دراز مدت.

 اسید فولیک

 اسیدفولیک یکی از مواد مؤثر در تقویت جنسی است، اسید فولیکاز ایجاد نقایص مادرزادی جلوگیری می کند و باروری را بهبود می بخشد. همچنین باعث افزایش تعداد اسپرم می شود. فقدان هیستامین در بدن با اختلالات جنسی مرتبط است و اسید فولیکدر تولید هیستامین نقش موثری دارد. اسیدفولیک در سبزیجات برگ سبز، نان سبوس دار، مغزها، جوانه ها، پرتقال، گریپ فروت، جگر، دل و قلوه، ماکیان و حبوبات یافت می شود.

 سلنیوم

 سلنیومنیز یکی از مواد مؤثر در تقویت جنسی است. سلنیوم آنتی اکسیدانی است که بدنرا در برابر اثر رادیکال های آزاد محافظت می کند. همچنین در کاهش نقایص مادرزادی و افزایش تعداد اسپرم در مردان مؤثر می باشد. سلنیوم در گوشت قرمز، ماهی تن، ماکارونی و نان سبوس دار یافت می شود.

تاثیر مثبت ورزش کردن در افزایش میل جنسی

 ورزش

 تأثیرورزش در تقویت نیروی جنسی-ورزش باعث می شود که گردش هورمون ها در بدن به راحتی انجام گیرد. افرادی که ورزش می کنند، انرژی بیشتری داشته و در نتیجه از نظر جنسی فعال تر هستند. به طور خلاصه می توان گفت که برای افزایش توانایی جنسی باید تغذیه سالم داشته باشید، در صورت نیاز از مکمل ها استفاده نموده و ورزش کنید.

 افزایش تقویت جنسی با 5 ماده غذایی زیر:

 برخی از مواد غذایی می تواند به شما انرژی مضاعف دهد و نیروی جنسیتان را تقویت می کند. طبیعت، پر از مواد غذایی طبیعی است که شما را به اوج لذت جنسی نزدیک می کند. در این مطلب شما را با تعدادی ازمواد غذایی مؤثر در تقویت جنسی آشنا می کنیم.

 1- کنگرفرنگی یا آرتیشو

 یکیاز گیاهان مؤثر در تقویت جنسی کنگر فرنگی است. بدون شک کنگرفرنگی یکی از سبزیجاتی است که بیشترین خواص محرک جنسی را دارد. آرتیشو به دلیل میزان بالای اسید فولیک موجود در آن، برای افزایش میل جنسی هم خانم ها و هم آقایان مناسب است.

 2- هل

 یکیدیگر از مواد غذایی مؤثر در تقویت جنسی هل است. هل، این دانه های خوشبو و معطر تقویت کننده و تسکین دهنده است. هل همانند ادویه هایی مثل کاری، زیره،زردچوبه و گشنیز جریان خون را تحریک و بیشتر می کند و برای همین انرژی جنسی شما را بالا می برد.

 3- بادام

 از دوره ی باستان این اعتقاد وجود دارد که بادام میل جنسی را افزایش می دهد. در سال 2007، محققان ایتالیایی اعلام کردند عملکرد و قوای جنسی زنانی که از سندرم متابولیک رنج می برند پس از دو سال مصرف بادام، میوه و سبزیجات، آجیل، مغزها و دانه های کامل و روغن زیتون بهبود یافته است.

زنجبیل و تاثیر فوق العاده آن در افزایش میل جنسی

4- زنجبیل

 زنجبیل نیز یکی از مواد غذایی مفید در تقویت جنسی است. در طب سنتی چینی زنجبیل را به عنوان ماده ی غذایی «یانگ» توصیه می کنند. یعنی ماده ی غذایی که باعث گرمی می شود. برای همین زنجبیل میل و قوای جنسیرا بالا برده و در شرایط مطلوب نگه می دارد. نامی که چینی ها به زنجبیل داده اند به معنی «مردی و چیزی است که دارای نیروی جسمی و جنسی مردانه» است. پس جای تعجب نیست که زنجبیل در بین خوراکی های تقویت کننده ی قوای جنسی قرار بگیرد.

 5- گیاه مریم گلی

 یکی دیگر از گیاهان مؤثر در تقویت جنسی گیاه مریم گلی است. مریم گلی سرشار از هورمون هایی است که قوای جنسی زنانه را تقویت می کند به خاطر این که این هورمون ها عملکردی مثل هورمون استروژن دارند. این گیاه برای زنانی که با سردمزاجی و کاهش میل جنسی مواجه هستند درمان فوق العاده ای محسوب می شود.

مشکلات جنسی مردان در میانسالی و درمان آن

دکتر حمیدی مدنی ،دانشیار و عضو هیات علمی گروه ارولوژی دانشگاه علوم پزشکی گیلان با بیان اینکه تستوسترون (هورمون جنسی مردانه) نقش مهمی در حفظ سلامت و کیفیت زندگی مردان ایفا می‌کند، اظهار کرد: آندروپوز یا یائسگی مردانه یک سندرم بالینی و بیوشیمیایی در مردان پا به سن گذاشته است که با کاهش تستوسترون، بیماری‌ها و ناتوانی‌های مرتبط با سن و تضعیف سلامت عمومی همراه است.

وی افزود: این رخداد ممکن است به کاهش قابل ملاحظه کیفیت زندگی انجامیده و روی عملکرد ارگان‌های متعدد بدن عوارض و اثراتی را ایجاد کند. شیوع این بیماری در مردان بالای ۴۰ سال براساس سمپتوم‌های کلاسیک بیماری و سطح سرمی تستوسترون قابل ملاحظه بوده و حدود ۵ درصد بیان می‌گردد. اگرچه بنظر می‌رسد که میزان شیوع آن در جمعیت عام بیش از این باشد ولی تعداد زیادی از مبتلایان تشخیص داده نشده و درمان نشده باقی می‌مانند.

حمیدی مدنی با اشاره به اینکه پاتوفیزیولوژی این بیماری مختلط است، گفت: کاهش مرتبط با سن در سطوح سرمی تستوسترون ناشی از نقص در عملکرد بیضه‌ها و همچنین محور هیپوتالاموس – هیپوفیز است. البته گوناگونی قابل ملاحظه‌ای بین افراد، در سن آغاز و سرعت و شدت این کاهش وجود دارد. در حال حاضر تشخیص آندروپوز نیازمند وجود علائم و نشانه‌های بالینی موید کمبود تستوسترون است.

وی علائم و نشانه‌های آن را شامل کاهش انرژی، بی‌انگیزگی و عدم اعتماد به نفس، احساس غم و اندوه، کاهش تمرکز و اختلال حافظه، اختلالات خواب، آنمی (کم خونی) خفیف و کاهش توانایی انجام کار‌ها بیان کرد و گفت: فاکتورهای خطر برای رویداد آندروپوز در مردان مسن شامل بیماری‌های مزمن، دیابت قندی نوع ۲، اختلال عملکرد تیروئید، هیپرپرولاکتینمی، COPD، آرتریت روماتوئید، چاقی، سندرم متابولیک، استرس و هموکروماتوزیس هستند، کمبود ویتامین Dنیز ممکن است نقشی اساسی در پاتوژنز این بیماری ایجاد کند.

حمیدی مدنی ادامه داد: اگرچه غربالگری برای این بیماری در جمعیت عمومی توصیه نمی‌شود، اما بیماریابی در مردان با اختلالات بالینی کاهش لیبیدو، اختلال عملکرد جنسی، کاهش خلق و خستگی و ضعف، اختلال‌شناختی، مقاومت به انسولین، چاقی، سندرم متابولیک، دیابت نوع ۲، کاهش توده و قدرت عضلانی بدن، کاهش دانسیته استخوانی و اوستئوپروز، کاهش سر زندگی، کمبود ویتامین D و موارد مصرف گلوکوکورتیکوئید‌ها و اوپیوئید‌ها توصیه می‌شود.

وی تصریح کرد: پذیرفته شده‌ترین پارامتر برای اثبات وجود آندروپوز اندازه گیری سطح تستوسترون تام سرم است.

دکتر حمیدی مدنی با بیان اینکه هدف از درمان عبارت است از بهبود نشانه‌های بیماری و حصول سطوح فیزیولوژیک تستوسترون، گفت: تستوسترون تراپی برای مردان دارای نشانه‌های بیماری که مستعد درمانند و علائم و نشانه‌های کلاسیک کمبود تستوسترون را دارند توصیه می‌شود.

وی افزود: ترکیبات مختلف تستوسترون باید برای درمان جایگزینی تستوسترون بکار روند. در حال حاضر اشکال داخل عضلانی، زیر جلدی، روی جلدی، خوراکی و بوکال وجود دارند که بی‌خطر و موثرند. به دلیل احتمال ایجاد عوارض ناخواسته در حین درمان بویژه افزایش هماتوکریت که نیازمند قطع سریع درمان جایگزینی تستوسترون است، ترکیبات تستوسترونی کوتاه اثر بر انواع طولانی اثر در شروع درمان بیماران مبتلا ارجحند.

عضو هیات علمی گروه ارولوژی دانشگاه علوم پزشکی گیلان خاطرنشان کرد: بهبود در تظاهرات بیماری را به دنبال درمان باید رصد نمود. عدم رویداد بهبودی در یک دوره زمانی معقول منجر به قطع درمان و جستجو برای سایر علل نشانه‌های بیمار می‌شود. ارزیابی بیمار ۳، ۶ و ۱۲ ماه بعد از آغاز درمان و سپس سالیانه توصیه می‌شود تا مشخص شود که آیا نشانه‌های بیماری به درمان پاسخ داده‌اند و آیا بیمار دچار عارضه درمان نشده و مایل به ادامه درمان می‌باشد یا خیر.

وی گفت: بهبودی در علائم و نشانه‌های آندروپوز یا هیپوگنادیزم برای ارگان‌های مختلف در زمان‌های مختلفی روی می‌دهد، مثلا بهبودی در لیبیدو ظرف سه هفته از شروع درمان جایگزینی با تستوسترون آغاز می‌شود، اما تا ۶ هفته از شروع درمان برای بروز بهبودی قابل ملاحظه در عملکرد جنسی، زمان لازم است. بهبودی در وضعیت استخوانی نیز بعد از ۶ ماه از شروع درمان آغاز می‌شود و در ۱۴ تا ۳۶ ماه به حداکثر می‌رسد.

وی با بیان اینکه در حال حاضر هیچ شاهد قطعی مبنی بر اینکه درمان جایگزینی تستوسترون باعث افزایش ریسک ایجاد بزرگی خوش خیم پروستات یا بد‌تر شدن علائم ادراری گردد، وجود ندارد، گفت: از طرفی شواهدی وجود دارد که درمان جایگزینی با تستوسترون باعث بهبودی علائم ادراری در مردان هیپوگنادال مبتلا به BPHخفیف می‌شود.

حمیدی مدنی اضافه کرد: در عین حال شواهدی وجود ندارد که درمان جایگزینی با تستوسترون سبب تبدیل ضایعات ساب کلینیکال پروستات به سرطان پروستات آشکار بالینی شود. لذا شواهدی وجود دارد که تستوسترون می‌تواند سبب تحریک رشد و تشدید سمپتوم‌ها در مردان مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته و متاستاتیک شود. پس قبل از شروع درمان جایگزینی با تستوسترون، باید ریسک سرطان پروستات در بیمار را با استفاده از معاینه پروستات و اندازه‌گیری PSA سرم ارزیابی کرد. پس از شروع درمان جایگزینی تستوسترون، باید بیمار را در ماه‌های ۳، ۶، ۱۲ و پس از آن حداقل سالیانه بررسی کرد و اگر به هر دلیل ریسک سرطان پروستات در بیمار بالا باشد، بیوپسی پروستات تحت هدایت سونوگرافی توصیه می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: پیشگیری از چاقی و سندرم متابولیک و حفظ شیوه زندگی سالم، شامل فعالیت فیزیکی و مغزی کافی و مصرف غذای سالم ممکن است رویداد بیماری را به تاخیر انداخته یا از بروز آن پیشگیری کند.

بی میلی جنسی و دلایل آن

برای مخاطبانی که در پرسش‌های خود سوالاتی در این زمینه دارند، گفت‌و‌گویی را با یک روان‌پزشک و عضو گروه پژوهشی خانواده و سلامت جنسی، درباره دلایل و درمان‌های کاهش میل جنسی در ادامه منتشر کرده‌ایم، به این نمونه توجه کنید:

 «تقریبا ۳ سال و نیم است که ازدواج‌ کرده‌ام. از نگاه دیگران زوج خوشبختی به نظر می‌رسیم، اما واقعیت این است که با همه عشق و علاقه‌ای که بین من و همسرم وجود دارد، روابطمان فقط محدود به گفتن، خندیدن، و بیرون رفتن است. روابط جنسی جایی در زندگی ما ندارد… همسرم در این‌ مورد اصلا حرف نمی‌زند و زمانی هم که راجع به این مساله با او صحبت می‌کنم درنهایت می‌گوید زندگی که فقط به این مساله خلاصه نمی‌شود».

این هم نمونه‌ای دیگر: «مدت یکسال است ازدواج کرده ام ولی هیچ علاقه ای برای نزدیکی با همسرم ندارم. هرچه سعی می کنم، نمیتوانم از آن لذت ببرم، این مشکل را چطور باید حل کنم؟ چون زندگی ام دارد از هم می پاشد .»

 دکتر غلامحسین قائدی، روان‌پزشک و عضو گروه پژوهشی خانواده و سلامت جنسی، درباره دلایل و درمان‌های کاهش میل جنسی مردان به پرسش های موجود در این حوزه پاسخ داده است.

چرا بعضی مردان تمایلی به برقراری رابطه زناشویی با همسرشان ندارند؟

اصولا داشتن فعالیت جنسی چه در زنان و چه در مردان امری چند بعدی است و عوامل مختلفی مانند همسر، شرایطی که رابطه در آن اتفاق می‌افتد و عوامل فردی در شکل‌گیری آن بستگی دارد، بنابراین این مساله باید از جنبه‌های مختلف که در ارتباط با آن است مانند میل جنسی، برانگیختگی، ارگاسم و… و از دیدگاه عوامل فردی، بین‌فردی، روان‌شناختی، پزشکی، محیطی و… بررسی شود. اینکه برخی مردان تمایلی به داشتن روابط زناشویی با همسرشان ندارند، امری است که ممکن است عوامل متعددی در آن نقش داشته باشند. مهم‌ترین نکته در تبیین چگونگی این مساله، دانستن این موضوع است که این اتفاق در چه شرایطی رخ داده است؟ آیا از همان سال‌های اولیه زندگی مشترک بی‌میلی وجود داشته است یا تحت شرایط زمانی و مکانی خاصی این مساله شکل می‌گیرد؟ آیا ممکن است بی‌میلی تحت‌تاثیر مسایل دیگر (مشاجره با همسر، استرس، مشکلات اقتصادی و…) باشد؟ و سوال‌های متعدد دیگری که لازم است پاسخ آنها به دقت بررسی شود.

یک فرد معمولی از کجا می‌تواند متوجه شود که احتمالا با کاهش میل جنسی مواجه شده است؟

اغلب افراد میل جنسی را شهوت و هوای نفسانی می دانند، اگرچه این اصطلاحات می‌تواند تاحدی احساسات مربوط به میل جنسی را توصیف کند، اما اصطلاح میل جنسی پیچیده‌تر از این مسایل است. میل جنسی، یک مرحله روان‌شناختی است که طی آن، فرد تمایل به خیال‌پردازی و داشتن فعالیت جنسی دارد. مشکلات مرتبط با میل جنسی، زمانی مطرح می‌شود که افراد نداشتن میل‌جنسی یا میل‌جنسی پایین را تجربه کنند، درحالی که سایر افراد میل جنسی بالا یا دائمی دارند. میل جنسی بسیار بالا یا بسیار پایین می‌تواند برای افرادی که این مشکلات را تجربه می‌کنند، ناراحت‌کننده و آزاردهنده باشد و طبیعی است که طرف مقابل را هم ناراحت کند. میل جنسی پایین یک اختلال (بدکارکردی) محسوب می‌شود، درحالی که میل جنسی بسیار بالا، اغلب به عنوان اعتیاد جنسی تلقی می‌شود.

مشکلات مرتبط با میل جنسی چه در مردان و چه در زنان، با توجه به مسایلی مانند نبود رغبت، اشتیاق و میل (در ارتباط با شرایطی از قبیل خیال‌ پردازی‌های جنسی، خودارضایی یا داشتن رابطه جنسی) تعریف می‌شود. بی‌میلی جنسی به ۲ نوع بی‌میلی جنسی موقعیتی و بی‌میلی جنسی فراگیر تقسیم می‌شود. زمانی که فرد نسبت به همسرش در شرایط خاصی مثلا در محیط خانه بی‌میل است، ولی در مسافرت و خارج از خانه به برقراری رابطه زناشویی تمایل دارد میل جنسی از نوع موقعیتی است اما زمانی که در هر شرایط میلی به برقراری رابطه وجود نداشته باشد، از نوع فراگیر است.

چرا بعضی مردان میل جنسی خود را از دست می‌دهند؟ چه عواملی باعث می‌شود میل جنسی کاهش پیدا کند؟

بسیاری از زوج‌ها در شرایط نامناسب با هم رابطه برقرار می‌کنند؛ آنها اغلب به دلیل مشغله‌های کاری، خستگی جسمانی و روانی، نگرانی‌های خانوادگی و… آمادگی لازم را ندارند و بنابراین طبیعی است که چنین شرایطی عموما باعث کاهش میل جنسی در هر دو جنس شود.

وجود مشکلات روان‌شناختی مانند اضطراب، بویژه افسردگی هم به دلیل بروز این اختلال و هم مصرف داروهای ضدافسردگی (به‌خصوص فلوکستین)، باعث کاهش میل جنسی شود. به‌علاوه طرز تفکر و نگرش‌های فرد تاثیر بسزایی در عدم تمایل به داشتن رابطه زناشویی دارد.

 بسیاری از زنان و مردان رابطه را صرفا وسیله‌ای برای تداوم نسل می‌دانند و معتقدند داشتن رابطه رناشویی با هدفی غیر از این، گناه محسوب می‌شود، بنابراین طبیعی است که برای ایجاد رابطه در زمان‌های دیگر اقدام نکنند . ازطرفی نوع نگرش فرد نسبت به عملکردش نیز باعث کاهش میل جنسی او می‌شود ،مثلا مردانی که تصور می‌کنند در هرشرایطی باید آمادگی لازم برای برقراری رابطه زناشویی داشته باشند، وقتی در عمل با شکست مواجه می‌شوند ممکن است نسبت به توانمندی خود شک کنند و عزت‌نفس جنسی‌شان کاهش یابد و دیگر میلی به داشتن رابطه نداشته باشند. البته وجود مشکلات جنسی دیگر مانند اختلال در نعوظ، انزال زودرس در مردان و نگرش‌های منفی‌ای که فرد به عملکرد جنسی خود پیدا می‌کند و حتی مشکلات جنسی زن مانند خشکی واژن، درد و…، ترس از تکرار شکست و عدم موفقیت رابطه جنسی یا ارضا نکردن همسر و آزار و اذیت او حین برقراری رابطه زناشویی (به دلیل درد ناشی از مقاربت) همگی باعث می‌شود میل به رابطه زناشویی کاهش پیدا کند. علاوه بر مشکلات روان‌شناختی و جنسی، وجود مشکلات جسمانی مانند سرطان نیز باعث کاهش میل‌جنسی می‌شود و بیماری‌های قلبی‌-‌عروقی، فشارخون بالا، کلسترول بالا و دیابت هم با کاهش جریان خون به ناحیه تناسلی میل جنسی را کاهش می‌دهند.

داروها هم می‌توانند باعث کاهش میل جنسی مردان شوند؟

بله، مصرف برخی داروها مانند داروهای ضدافسردگی (به‌خصوص فلوکستین) و ضدفشارخون یا ضدریزش مو باعث کاهش میل جنسی می‌شود.

آیا مشکلات هورمونی هم میل جنسی مردان را کاهش می‌دهد؟

اختلال‌های تیروییدی و تومورهای غده هیپوفیز، ممکن است باعث کاهش میل جنسی شود. افرادی که سطح تستوسترونشان پایین‌تر از سطح طبیعی است، کاهش میل جنسی را تجربه می‌کنند. چند دلیل احتمالی برای کاهش سطح تستوسترون وجود دارد که با آزمایش‌های پزشکی و تست‌های آزمایشگاهی مشخص می‌شود. هرچند هنوز تاثیر پایین‌بودن سطح هورمون بر کاهش میل جنسی چندان روشن نیست اما در مردان پایین بودن سطح هورمون تستوسترون همیشه با کاهش میل جنسی همراه است. افزایش پرولاکتین و مشکل‌های تیروییدی به‌خصوص کم‌کاری آن نیز در کاهش میل‌‌جنسی موثر است.

عده‌ای معتقدند گذراندن تمام زمانشان با همسر، میل جنسیشان را نسبت به او کم می‌کند. آیا علم این ادعا را می‌پذیرد یا تنها جنبه توجیهی دارد؟

کاهش میل جنسی به‌طور ناگهانی به‌وجود نمی‌آید و روندی تدریجی دارد؛ اگر فردی طی سال به مدت چند ماه، تمایلی به رابطه زناشویی نداشته دچار کاهش میل شده است. البته طبیعی است که به‌مرور حرارت رابطه همسران کاهش می‌یابد و برای جذاب ماندن در نظر یکدیگر باید تلاش بیشتری کنند.

برای یافتن علایم هشداردهنده پاسخ به پرسش‌های زیر می‌تواند کمک‌کننده باشد؛

در خانه فقط هنگام خواب به فکر رابطه زناشویی می‌افتید؟

این رابطه، احساس ارتباط و اشتراک به شما نمی‌دهد؟

یکی از شما همیشه آغازگر و همیشه تحت فشار است؟

رابطه جنسی یک فعالیت معمولی و مکانیکی شده است؟

هرگز در مورد همسرتان تفکرهای جنسی ندارید و نهایتا یکی، دو بار در ماه رابطه زناشویی دارید؟

اگر پاسخ به بیشتر این عبارت‌ها در مورد فرد مثبت باشد، احتمال دارد تا مدتی نه‌چندان دور دچار کاهش میل جنسی شود.

کیفیت رابطه یک مرد با همسرش می‌تواند بر میل جنسی او به همسرش موثر باشد؟

بسیاری از زوج‌ها در شرایط نامناسب با هم رابطه برقرار می‌کنند؛ آنها اغلب به دلیل مشغله‌های کاری، خستگی جسمانی و روانی، نگرانی‌های شغلی و خانوادگی آمادگی لازم برای داشتن رابطه ندارند ولی با توجه به دلایلی مانند فشار همسر و علاقه و احترام به او با این تصور که انجام وظیفه می‌کنند، این کار را انجام می‌دهند بنابراین طبیعی است رابطه موفقیت‌آمیزی نداشته باشند. چنین شرایطی عموما باعث کاهش میل جنسی در هر دو جنس می‌شود. این مساله زمانی حاد می‌شود که مدت زمان بیشتری از ازدواج گذشته باشد و مسایلی مانند نگهداری از فرزندان، عادی‌شدن روابط و الگوهای جنسی روزمره و تکراری نیز به آن اضافه شده باشد. حتی در مواردی مرد نسبت به همسرش احساس خاصی دارد، چون او را به یاد فرد مهمی در زندگی‌اش مانند مادر و… می‌اندازد. در این حالت میل جنسی‌اش را به همسرش از دست می‌دهد. در کنار عوامل روان‌شناختی، پزشکی و عوامل فردی، عوامل بین‌فردی و روابط عاطفی زوج نیز در این امر نقش بسیار مهمی دارد. نوع روابط حاکم در تعیین این مساله که زن و مرد چگونه با مشکلات مختلف خود کنار می‌آیند، تعیین‌کننده است. عشق و علاقه به یکدیگر، درک متقابل نیازها و خواسته‌های هم و درک شرایط خاص زمانی و مکانی که زوج در آن به سر می‌برد، عوامل موثری هستند که میل جنسی را تحت تاثیر قرار می‌دهند. البته صرفا عشق و علاقه برای داشتن میل جنسی کافی نیست و زن و مرد باید نسبت‌به یکدیگر جذابیت جنسی نیز داشته باشند، شرایط یکدیگر را درک کنند و مدام برای ایجاد رابطه زناشویی همدیگر را تحت‌فشار قرار ندهند. باید این موضوع را بیاد داشته باشیم که هدف از داشتن رابطه زناشویی کسب لذت است. بنابراین باید در مورد داشتن رابطه جنسی و لذت بردن از آن، با یکدیگر به توافق برسند.

ممکن است با وجود علاقه بین زوج‌، یکی از آنها برای دیگری جذابیت جنسی نداشته باشد و همسرش نتواند با او ارتباط برقرار کند یا زوجی به دلیل فقدان مهارت‌های عاطفی و جنسی نتوانند به شکل مناسب نیازها و خواسته‌های یکدیگر را درک و ارضا کنند.

تعارض‌های زناشویی، نداشتن توافق، ناسازگاری، عدم اعتماد و احترام، احساس خشم و نفرت، توجه‌نداشتن به نیازهای هم، نبود عشق و علاقه، روابط بین‌فردی آسیب‌دیده و… باعث کاهش میل و رضایتمندی جنسی می‌شود.

مهم‌ترین نکته‌ای که در درمان مشکلات جنسی باید در نظر داشت، چیست؟

مهم‌ترین نکته،‌ شناخت دقیق عوامل ایجادکننده مشکل و جوانب مختلف آن است تا بتوان برنامه‌ریزی درمانی و آموزشی لازم را ارائه داد. به همین دلیل توصیه می‌شود فرد برای ارزیابی‌ دقیق و درمان موثر به پزشک متخصص مراجعه کند. با توجه به نوع مشکلات ایجادکننده، درمان‌ها متفاوت است. درمان بی‌میلی جنسی یا هر نوع مشکل جنسی دیگر، تا زمانی که مشکلاتی مانند تعارض‌های زناشویی، مشکلات روان‌شناختی، ارتباطی، پزشکی و… حل نشده‌اند، کاری بی‌فایده است، بنابراین باید ابتدا عوامل ایجادکننده جانبی درمان شوند و بعد به حل موثر مشکل‌های جنسی فرد پرداخت. زن و شوهری که مشکل جنسی‌شان به دلیل تعارض‌های زناشویی یا نبود عشق دوطرفه است، ممکن است بتوانند از زوج‌درمانی برای رفع مشکلشان بهره ببرند. معمولا زوج‌درمانی برای زوجی که چند سال از زمان شروع مشکلاتشان می‌گذرد، مفید است.

به‌طور کلی برای مواجهه با کاهش میل‌جنسی مردان چه توصیه‌هایی دارید؟

اگر بی‌میلی ناشی از فقدان جذابیت جنسی همسر است، باید رویکرد‌های مبتنی بر تغییرات امکان‌پذیر ظاهری همسر، اتخاذ شود، در این‌مورد لازم است زن و شوهر با یکدیگر بر سر تغییرات ظاهری امکان‌پذیر که جذابیت جنسی ایجاد می‌کند، به توافق برسند. برای پیشگیری از هر نوع رنجش، این کار باید با دقت و نظارت متخصص انجام شود، اما اگر مشکل روابط زناشویی زوجی برپایه الگوهای تکراری و بدون تغییر است، باید تغییری در الگوهای رفتار جنسی داده شود. البته این تغییرها، زمانی امکان‌پذیر هستند که زن و مرد میل بالایی به ایجاد بهبود روابط بین‌فردی خود داشته باشند. اگر کاهش میل‌جنسی به دلیل پایین بودن سطح تستوسترون است، باید در درمان به سن و وضعیت سلامت فرد توجه خاصی شود مثلا در مردان مبتلا به سرطان پروستات، مصرف تستوسترون باعث پیشرفت سرطان می‌شود اما در بیشتر مردان این روش، بی‌خطر است و معمولا افزایش میل‌جنسی را به دنبال دارد. با مشخص شدن علت می‌توان برنامه‌های درمانی را اجرا کرد.