انسان در جهان آخرت در چه سنی زندگی می کند؟
دنیا،سرای کوچ کردن است، ولی مهم این است که انسان به کجا کوچ می کند؛ آیا به سرزمینی سراسر آسایش و رفاه یا به محلی بی آب و علف ،در حقیقت این اعمال و رفتار آدمی است که جایگاه او را درجهان آخرت تعیین می کند و چگونگی زندگی او را در آنجا رقم می زند.
آیا انسان درجهان آخرت پدر و مادر خود را می شناسد
انسان های خوب و بدی که امروز در دنیا هستند, بهشتیان و دوزخیان فردا در عالم آخرتند, با این تفاوت که بشر تا در این عالم زندگی می کند, محکوم به قوانین و سنن طبیعی این عالم است و چون در عالم آخرت قدم می گذارد, مقهور و مسخّر قوانین و مقررات آن عالم خواهد بود.
اما تغییر شکل و شمایل انسان ها با تغییر سن و سال از موضوعات مربوط به این دنیا است، اما جهان آخرتبه ویژه بهشت این گونه قابل تصویر نیست که انسان ها شکل و قیافه های مختلفمثلاً گروهی کودک، عده ای میان سال، برخی پیر و... باشند. حتی اگر معتقد باشیم که جهان آخرتنیز مادی است، اما در هر حال سن و سال با آن تصوری که اکنون از آن داریم برای بهشتیان وجود ندارد. آنچه از روایات برمی آید، این است که مؤمنانی که وارد بهشت می شوند به صورت انسان های جوان و زیبا هستند:"یدخلون الجنة شبابا منورین و قال إن أهل الجنة جرد مرد مکحلون" بهشتیان مانند جوانانی زیبا و نورانی وارد بهشت می شوند.
انسان درجهان آخرت
به عبارت دیگر، آنان دائما در بهترین شکل و حالت هستند که گذر زمان در این شادابی تأثیری نخواهد داشت.
درقرآن کریم آن جا که از همسران پاک بهشتی سخن به میان آمده، می گوید:نزد بهشتیان همسرانی است که فقط چشم به شوهرانشان دوخته اند، همگی جوان و با شوهران خود هم سن و سال اند:"وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ أَتْرابٌ".
"اتراب"به معنای " سن و سال"، یکی از توصیفات برای زنان بهشتی نسبت به همسرانشان است؛ چرا که توافق سنی جاذبه را میان دو همسر افزون می کند، و یا توصیفی است برای خود آن زنان که همه آنها هم سن و سال و جوانند. به بیان دیگر؛ هیچیک در معرض اختلاف جوانی، پیری و فرسودگی قرار نخواهند گرفت، نه کودک اند ونه پیر و فرسوده.
اما در جهنم هر نوع عذابی میتواند باشد و مثل پیری.
منابع:
مناقب آل ابیطالب، ج ص 148
تفسیر نمونه، ج 19، ص 317،
الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج 5،ص 318،
البحر المدید فی تفسیر القرآن المجید، ج 5، ص 36،
تفسیر الصافی فیض کاشانی، ج 4، ص306